vuilst d’golven van t leven
tegen t liggoam beuken
lopst deur lenteregen
in t duister en in t licht

perbaaierst t haileg gevuil vast te holden
in d’ grauwhaid van doagen
vanuut t oogpunt van laifde
zelst d’ waarmte ervoaren

n glimke in toukomstbeloften
woar elk stee n smok is
blifst geleuven in dien dreumen
in dien pelaais van ontdekkens.

Omtoald in t Grunnegs noa n gedicht
van Bianca

Gré Rijskamp
26-02-15