'
verberg je echte kleuren niet
laat zien wie je werkelijk bent
signeer het anders zijn met je naam
kruip in de lach van openheid
laat je ogen glinsteren op de dag
maak kennis met doorzettingsvermogen
het brengt je naar ondergrondse gangen
en heuvels vol met schoonheid
verlies niet je kwetsbaarheid
aan stemmen met schaduwen
zwartgeblakerd zijn die zielen
die anderen moedwillig pijn doen
Bianca
hoop schittert in witte fonkeling
ogen zien de vrije ruimte van denken
we zetten onze tent op tussen lavendel
purperen luchten kleuren de hemel
teder hecht je het gebroken vleugeltje
mijn hartslag vindt een sneller ritme
wortels van angst verschrompelen door jou
ik kan de paniek nu met gerust hart loslaten
want in jou is onaantastbare genegenheid
het verlangen naar innerlijke stilte aanwezig
kom laat je tranen mijn gevoeligheid raken
ik trek je heel dicht tegen mijn behaarde borst
mijn geest dwarrelt licht
in een wereld van beweging
wil het oude achterlaten
laten verdampen in tijd
innerlijke wijsheid is aanwezig
om kaarsen te laten branden
omkijken heeft betekenis
geeft op magische wijze toegang
in een woning van zicht
ik zing heel dapper
in een dorp van hoop
waar sterren gloeien
op een eiland in zee
dat zich bewoonbaar nestelt
in de ruimte van liefde
Bianca
getrommel van treurnis sterft weg
op het ritme van de waaiende herfstwind
zomerwarmte wordt bewaard in het hart
in ziel en zaligheid van bevrediging
herinneringen vormen dromen in het heden
vriendelijkheid leg ik teder in jouw handen
iets delen in ervaring brengt verwantschap
ik heb oog voor je stralende glimlach
zie jouw jeugd die fonkelend weerspiegeld
schilder je schoonheid als liefkozing op papier
adem van de hemel beweegt mijn haren
deze momenten gekoesterd in een warme omhelzing
al zo lang zwem je rondjes
in de hoge golven van de oceaan
de bliksem speelt steeds het spel
van weerlicht en donderslagen
wanhopig zoek je naar een stukje geluk
en verdringt de opkomende tranen
je dwaalt in een wereld van regen
en snakt naar dat vleugje onbezorgdheid
voortdurend slijpt je bewustzijn de diamant
van schoonheid die er in je glanst
het is tijd om je sieraad eruit te halen
en te tonen aan iedereen die wil zien
Bianca
verlangen ploegt diepe vruchtbare voren
grijsblauwe ogen vragen naar de bekende weg
handen omklemmen mijn gouden sokkel
met een verbazingwekkende tederheid
romantiek tintelt in het vuur van de middag
jouw reflectie schijnt in mijn spiegel
contouren smeken om aanraking van diepte
verwondering schrijft momenten van bewaren
in jouw kielzog is het aangenaam varen
heftige opwinding maakt zich meester
emoties stromen als helder levend water
twee schaduwsilhouetten smelten samen tot geheel
rimpels voeren uit
wat ervaring begrijpt
de wijsheid bloeit
door helder inzicht
in een prachtige tuin
vol met lotgenoten
men kan er luisteren
ademloos voelen
horen het treurige lied
de druppels dauw
drogen op door zonlicht
de warmte opent
zij schrijven van liefde
en hebben oog voor elkaar
Bianca
deze dag absorbeert vele jaren
vogels evenaren niet de vrijheid die wij ervaren
tussen slootjes en velden ruist rustige wind
vandaag lezen wij de natuur en verwonderen
de ziel legt alles vast in onvergankelijkheid
we ademen het middaglicht zonder grenzen
met jou raak ik het hoogst bereikbare aan
we herkennen de muziek van begrijpen
als Indianen verkennen we nieuwe zielsgronden
emoties beklimmen heilige bergwanden
liefde onder het jonge goud van de herfst
vlammende bladeren trillen in dit seizoen
stop je lieflijke woorden
als een sleutel op mijn hart
stuur je liefde in daden
in mijn straat van applaus
wees een medereiziger
in sympathie en steun
jouw stralen verrichten wonderen
inzicht groeit uit je stam
tussen onredelijke geesten
ik vertrouw op je licht
geniet van de momenten
van het stille geluk
Bianca
achter de muur van stilte ontmoet ik jou
jouw stem laat mijn plein beven
lees mijn stafkaart die zij niet kennen
als een plattegrond uit je hoofd
er zijn geen versperringen voor de ziel
herfstbladeren dromen van de rode kleuren
ongrijpbaar zijn gedachtegolven verzonden
en worden ontvangen in positief evenwicht
in jouw galerij van licht streel je pijn weg
je stemt af op de gevoelige plaatsen
de ochtendtuin ademt helemaal alleen jou
niemand kan deze tranen van geluk van me afnemen
ik slik de smaak van nostalgie in
als ik naar de vergeelde foto kijk
het beste uit die tijd overheerst
levenslang zal ik je bij me dragen
vergeten zal ik je nooit in mijn bestaan
mijn liefde is sterk en groot genoeg
de afstand kan dat niet verbreken
het is een band voor eeuwig
stil zit ik in een hoekje van de kamer
en je spookt weer door mijn hoofd
mijn gedachten hebben rust gevonden
ik weet dat ik je niet kan aanraken
en dat jij daar op mij zal wachten
Bianca
een middagmoment gloeit na in ziel
er is een kracht die niet is te stoppen
leegte van dagen schuurt het hart
al jaren luister ik naar die innerlijke stem
ik vermoedde jou diep in de dennenwouden
en voelde een hevig gemis in mijn kern
ik woonde in een tuin maar vond geen roos
doornen krasten pijn in mijn gemoed
je rustgevende stem had me zo geholpen
in al die nachten van eenzaamheid
en toch zag je me in tijdloosheid
nu ik je heb gevonden zal ik je nooit meer loslaten
in de ziel danst de magie
zachtjes vlij ik me neer op aarde
herfstbladeren geven me inzicht
met een zweem melancholie
ik draai rond in omhelzende dromen
en vol overgave ontvouwen levenslijnen
de eeuwigheid uit het hogere
maagdelijk druipt de verleiding
hoor je de harmonie van de wind
als een schakel tussen hemel en aarde
het verleden stemt af op de toekomst
er verschijnen verborgen bloemen
op de torens van innerlijk bewustzijn
Bianca
ik droom je in goud aan de oever
je hebt het vermogen me eindeloos te betoveren
jouw ogen zijn geboren uit ontroering
zij overbruggen ieder gevoel van pijn
loodsen me door de venijnige stekelbossen
dansen in kamers van oprechtheid
dichtgemetseld verdriet durf ik aan te reiken
in stilte hoor ik bittere tranen stromen
stapje voor stapje neem ik je mee over de brug
teder raak je mijn gezicht van kwetsbaarheid
het verleden gromt maar jouw stem verheerlijkt
en ontdekt met gesloten ogen het landschap van hoop
droomwolken zien een opening
in een rivier van hoop
als een koningin van vrijheid
herfstblad dwarrelt van de boom
paddenstoelen schieten uit de grond
de wereld zingt van ogenblikken
in seizoenen met fluisteringen
een dansje op de aarde
groots zijn de oogwenken
van het huidige moment
zonder verleden en toekomst
zichtbaar in je gemoedsrust
Bianca
parels verschijnen in mijn opgewektheid
grijpen iedere omhelzing aan
benadrukken de eeuwenoude band
in de geest van jouw onzichtbare aanwezigheid
geen kloof zal ooit de echo stoppen
genaakbaar gloort er de oranje horizon
passie wordt geserveerd in nieuwe schalen
vanuit de fundamenten van liefde
ik lees exact de lijnen van je handtekening
als schijnende gouden gloed in mijn hart
zielskracht overwint zinloos wapengekletter
als een warme stroom in het universum
laat jouw intense liefdesstroom
meanderen binnen handbereik
over een veilige stevige brug
tussen twee bloeiende oevers
waar zwanen sierlijk bewegen
op het kalme wateroppervlak
waar rechtvaardigheid zucht
in een indrukwekkende ademteug
als een engel zweef je vredig
in de gratie van het universum
laat energie een deel zijn
van de sleutel naar geluk
Bianca
verkilde zielen eisen steeds weer oorlog
onafgebroken zoeken zij het pad van kwaad
drang naar macht overwoekert hun wezen
donkere schaduwen dreigen in zwarte wolken
op hun grimmige grond groeit geen mededogen
haat zaait dood en verderf in gewelddadige handelingen
granaten passen niet in een verlichte wereld
engelen van licht zijn een voorbode van liefde
voorwaarde is dat men niet enkel voor zichzelf leeft
met open armen liefdevol geven en ontvangen
nachtegalen zullen dan zingen boven nieuw blauw
in een innerlijke kracht waar vrede kan groeien
de stilte in mijn landschap
wordt gevoed door herinneringen
aangereikt door de rust in mijzelf
in geluidloosheid schrijven gedachten
naar diepgang in het bestaan
taal hoort anderen spreken
en verstaat de pijn en het verdriet
fluistert de woorden van eenzaamheid
diep verborgen in de mensen
kent de klappen van de zweep
heeft de striemen ervaren
en de klanken vinden de weg
naar de wereld van de ziel
Bianca
het versteende hart wordt ontmanteld
door druppels liefde uit de zuivere bron
verlost uit dichtgetimmerde omgeving
purperen heide ademt een glimlach
kriebelt de verborgen lagen bloot
vergeten de ontkenning uit gebieden
waar wetten in keurige pas marcheren
we verbergen ons voor ondoordringbare muren
maar weten het groene hof te bereiken
met een toevoer van bloemen voor de geest
waar genegenheid als kruid wordt geroken
in bloeiende tuinen van het innerlijk
ik volg je lippen als je spreekt
de mooie lijnen vertellen mij zoveel
je tong parelt tegen je tanden
groene ogen stralen zwoel van verleiding
emotionele rillingen veroveren het lijf
er is een storm in herkenning
eenvoudig volg ik je zielsafdrukken
en verdrink in je serene intensiteit
bekijk je beeltenis die stamt uit dromen
ik hou me vast aan golven in mijn hart
zwijgend geniet ik van iedere beweging
en ervaar de stroming van hevig vuur
jouw tonen raken me in mijn droom
het zijn klanken die liefde verspreiden
je zingt in een sfeer van een zuivere ziel
ik voel de filosofie van het vrije leven
bagage draagt je naar kostbaarheden
er zit een mystiek in ontmoetingen
symbolisch reik ik je mijn warme handen
en de afspiegeling zie je in reflectie
blijdschap valt je ten deel in openheid
het weerklinkt in echo als tevredenheid
gevleugeld is de kwetsbare man of vrouw
zij zijn als stralen in de vroege voorjaarszon
Bianca
jouw stem waait door ochtendmomenten
sterke bruine takken trekken mij overeind
op deze woeste gronden ben jij de drijfveer
de vuurtoren die het licht verspreid
moedig wakker je mijn diepste vuur aan
met een verrekijker zie je mijn kwetsbaarheid
en raakt voorzichtig de tere plekken
je verzacht en polijst het diep verborgen leed
in kristallen visioenen toon je mij je aard
je kleurt mijn wereld in met vonkjes liefde
legt losgelaten stenen terug op de plek
je zweeft als gouden stof in mijn bosperceel
in een sluis van tranen
regent het van verdriet
het versteende hart
trekt je naar beneden
gekrenkt tot op het bot
roest de assertiviteit
je parel schreeuwt weerloos
om haar stralen te toveren
onderhuids kriebelt verlangen
naar de houvast in de zon
laat het herfstkleed je optillen
en omringen met roodbruine bladeren
ontdaan van al je zware ballast
Bianca
liefde verwacht het zachte praten
het zwoele en hese van de fluisterende stem
een troostend woord aan het avondmeer
waar boomtoppen hun rust werpen
herinneringen weerkaatsen in blauw
portretten hervinden de goede tijden
ik reik jou het archief van mijn ziel aan
ondergronds bewegen de beelden van verleden
iedere levensfoto kent dierbaarheid
sensitief en voelbaar in de taal
een omhelzing en begrip zijn goud waard
heimwee vermengt zich met verlangen
je liefdesenergie is een sensatie
mijn bloemen dansen in de wind
ik vang de tijd in stiltemomenten
met jouw warme armen om me heen
geluiden slapen vredig in de bomen
de vreugde flirt liefdevol in het bos
regendruppels helen het verdriet
ik heb je zo nodig in het donker
jouw ontkiemende zaden van hartstocht
laten me weer leven op de grond
waar goddelijke krachten bewegen
en strelen in diepgewortelde liefde
Bianca
als kokend lood stort het afscheid over mij
gevreesd in iedere uitdrukking van betekenis
scherven van dromen verwonden naakte huid
schadelijk als littekens op de gevoelige ziel
de zachte stem verstomd in herinnering
contouren vervagen in mist van verleden
mag ik nog één keer mijn traan geven
jouw gouddraden weven pijn in gedachten
de herfst ademt jouw geur in ochtendmomenten
als een souvenir verborgen in mijn geheugen
hevig gemis vult het melancholieke hart
jouw ogen blijven stralen aan het firmament
naast de donkere schaduwen
kan ik de lichtstralen vinden
dromen bekleden mijn dag
in een hemel van ervaring
stormen heb ik stil gedragen
innerlijke bagage in mijn tas
ik buk me voor de zegeningen
die de pijn me heeft gebracht
klein geluk zit in een bloem
een lieveheersbeestje op een blad
als kind tel ik de zwarte stippen
de schoonheid van de natuur
geeft je de vredige zielenrust
ik ontvang het herfsttapijt
met prachtige vrolijke kleuren
met liefde in mijn open hart
Bianca
toverlicht verovert eerste najaarswenken
seizoenen veranderen de strelingen
koude rillingen roepen om geborgenheid
tegenslag vult soms de beker van het bestaan
in droommomenten jaag ik op Utopia
dofheid in mijn koper wordt opgepoetst met glans
dierbaarheid weerspiegelt in mijn heimwee
op mijn sprei bloeien jouw najaarsrozen
kom woon in mijn tuin van vrede lief
en laat je meevoeren op de wind van tederheid
laat onze zielen dansen op nieuwe klanken
wit wolkendek breekt open in stralend hemelsblauw
op mijn weg zie ik een venster
ik tuur er nieuwsgierig doorheen
er is een schilderij met bloemen
die groeien naar de blauwe hemel
de esdoorn laat bladeren vallen
op een grasveld vol met paddenstoelen
wonderlijke momenten huisvesten zich in mij
ik ontwaak in een magische wereld
waar gezichten lachen met vriendelijkheid
het donker sluimert in de erkers
maar geheimzinnig licht bereikt
schaduwplekken blijven zichtbaar
maar ik blijf tasten naar de zon
Bianca
najaarsnat druppelt langs de ruiten
verbergt het leed in huizen
leven is een dans op de richel
waar afgronden soms zichtbaar zijn
geluk blijkt geen welig tierend fenomeen
er zijn lippen die beven van verdriet
men wil zich dapper houden maar het brandt
achter oogleden met diepe achtergronden
pijn verdient aandacht en niet een vergeetput
een omhelzing met troost en begrip
kom onder de luifel van toegewijdheid
ik balsem de littekens op je ziel
het zwanenpaar vult de vijver van vrede
samenzijn een verademing in de wind
het witte van jou verslaat grijze gedachten
je kunt me optillen met een zeldzaam gevoel
toont me weiden die ik nooit eerder zag
bedekt mijn verenkleed met geborgenheid
je vingers betasten voorzichtig mijn bosbodem
in een oplaaiend vuur van behagen
kracht van vroeger waait over boomtoppen
twee levens vloeien samen in eenheid
verlichting verenigt soortgelijke zielen
het herfstgewaad strooit met de liefde
als houden van gaten perforeert
een doorkijkje geeft op wit papier
zie ik in de verte het oude hartzeer
als rode inkt vlekt tot bloedens toe
tranen sijpelen tussen de letters
voel ik de roestige pijn van weleer
de nimmer vergeten liefde uit ver verleden
verdriet schreeuwt in uitzinnig zware zinnen
die vragen om stil gesust te worden
smeken om het luisterend oor van begrip
smachten naar het gebaar van troost
in die ene liefdevolle zinvolle omhelzing
Bianca
een stevige brug verdient goede leuningen
mahoniehouten kleuren wakkeren vuur aan
beide oevers blijken in brand te staan
geheimen van tederheid traceren avances
beschadig toch niet het marmeren voetstuk
dat straalt in een violet heilig licht
ik bloed in stilte achter avondmaskers
vleierij wekt complexe foltering op
naakte gezichten tonen echter ware tranen
er waait een storm binnen de gelederen
het hogere in mij wacht de regen rustig af
in een kluwen van emotionele tegenstellingen
reikhalzend kijk ik naar je uit
jouw verschijning als een horizon
een serenade onder het balkon
met een rode roos tussen je tanden
ons duet roept serene heiligheid
spreekt van innerlijk gefluister
stemmen verstommen in mijn ooghoek
waar tranen blinken van geluk
ik klamp me vast aan de sluimering
van een avontuurlijk opwindend verleden
jouw heldere spiegel oordeelt niet
transparante vleugels als een engel
met toewijding in licht van ontwaken
jouw aanraking als kus in een droom
Bianca
de bloem van verleden kleurt mijn venster
raak vlakken in de kern van mijn ziel
vuurt vlammen in witgoude zuiverheid
filteren flinterdun de waarnemingen in mij
mijn ochtend trilt op het ritme van zielsmomenten
jouw benadering is als een welkomstbegroeting
onschuldig is het wezen dat in je woont
jouw roeping brengt de verwantschap
je draagt het gewaad der emotionele motieven
staat symbool voor de vredige atmosfeer
je rivier stroomt door mijn glazen wereld
als vertegenwoordiger van eendracht en liefde
voortdurend jouw naam
als hiërogliefen op de muur
in mijn verbeeldende gedachten
jouw mystieke uitstralende kracht
als een snel lopend vuurtje
jouw sfinxachtige beeltenis
opgetrokken uit de stenen ruïnes
marmeren indrukken schuilen in mij
herinneringen nooit uit te wissen
jouw piramide voor mij de hemel
rakend als een elektrische stroom
rechtstreeks naar mijn fijnbesnaarde hart
als gouden farao in iedere levensvorm
Bianca
tijd kruipt als een spion door levens
sluipt onwrikbaar door het kreupelhout
alleen het diepste is er tegen bestand
verroeste spijkers verbergen zich in noesten
wij bewegen in een hologram van lijden
waar waarnemingen ons vleugels geven tot groei
ik ontmoet je op de heuvel van eenheid
waar emoties draaien in reflectie
onder de vlag van universele waarheid
jouw liefde ingekapseld in resonantie
onbetwistbaar het mooiste dat denkbaar is
twee reizigers op weg naar hun bestemming
jouw echo als silhouet in de mist
vervaagt langzaam uit mijn zicht
jouw licht verdwijnt in ruimte
ik sta op de brug en kijk uit
over de vlakte van de waterspiegel
ik zie mezelf in spiegelbeeld
de rimpeling in weerspiegeling
als zwarte kringen onder ogen
alleen moet ik nu verder gaan
eenzaamheid vult mijn voetstappen
teruggeworpen op mijzelf
als eenling in de donkere nacht
verdriet schuilt in duistere erkers
maar ik bezit de inwendige kracht
om de zon in mijn blik te vangen
Bianca
lichtwerkers veranderen langzaam de wereld
de herfstzon schittert warmtestralen in diepte
tijd wordt even buitengesloten in onze vrede
bewustzijn beweegt adem naar universum
je leeft in een wereld van eigen creatie
goddelijk bloeien de positieve gedachten
kosmos bundelt kracht in iedere levenscel
fraai uitzicht ziet de schoonheid in natuur
alles ligt klaar om er van te genieten
binnen handbereik als je het magische wilt zien
de hoogste wet der vrije keuze is van toepassing
kom uit je cocon en inhaleer de lucht van vreugde
mijn tranen vloeien helderheid
in het besef van de open ruimte
die er in de toekomst ligt
woorden van wijsheid bewaken
de stem uit het verleden
in je hoofd gedachtenwolken
die stof geven om te groeien
ogen kijken door de eeuwen heen
de zon streelt je gezicht
er is een fakkel met vuur
die blijft branden in je geest
als een gloeiend lichtje
een engel in hemelsblauw
Bianca
rood herfstlicht streelt diepe gevoelens
ik verken je gezicht teder en liefkozend
ieder plekje verdient warmte en aandacht
zacht veeg ik de tranen van je wang
drapeer je met diepe troost mijn lieverd
bevrijd je maar uit de kooi van pijn
beleef samen met mij de najaarsstilte
en verbuig roestige tralies van vermoeidheid
betreedt de weide waar medelijden leeft
en zie de aanwezigheid van genegenheid
mijn koesteren zal geen einde kennen
ik adem in naam van verlichting
in jouw leegte staat afwezigheid geschreven
je gedachten verliezen het mysterie van de zon
kale steile rotsen beklimmen je gedachten
niemand kan er de weg naar top vinden
ontferm je over andere dimensies en ervaringen
geef een andere naam aan nieuwe gezichten
laat de hartstocht voor poëzie je leiden in het bos
naar groei en vrede in de zin van gedichten
richt je blik naar de andere oever aan de overkant
waar bomen zachtrood verkleuren in herfstlicht
kijk naar de vallei waar paarse bloemen bloeien
hoor de melodie en het refrein van wijsheid in je hoofd
Bianca
het uitgangspunt dient altijd licht te zijn
rozenblaadjes zijn de romantiek van leven
een ieder kent de universele taal van liefde
richt je op de melodie van eenvoud
zoek het kalme meer en niet de draaikolken
stop zaadjes van bezieling in de aarde
in stilte als de boer op een avondakker
de oogst zal een kostbaar geschenk zijn
regenboogkleuren weerkaatsen in roerloos water
rimpelingen verspreiden zich van mens tot mens
verandering is de essentie van de kosmos
bespeeld door de snaren van een vredig hart
iedere stap
elke beweging
lopen in pijn
op vleugels
van wanhoop
machteloosheid
schreeuwt in mineur
ik wandel
door de herfstdag
waar motregen
zacht miezert
tranen van verdriet
naar beneden rollen
ik tast naar
de warmtestralen
zoek naar
de geluksmomenten
laaf me aan
de kracht
die me overeind houdt
in mijn overlevingstocht
Bianca
vanuit afgelegen verten klinkt de lokroep van hoop
ik hoor jouw stem dwars door alle wanhoop heen
als een leidraad die langs grilligheid voert
jouw evenwichtigheid vertoon je in dansgebaren
in mijn gezichtsveld doem je op als een engel
jouw echo galmt liefde over verre rijstvelden
zonen en dochters van vrede zoeken licht
in groene ogen met warmte en flikkering
gebaren van mededogen worden doorgegeven
kom maar bij mij in de veilige schuilplaats
ik wil zo graag geborgenheid bij je ervaren
even kijken naar de lach op je gezicht
een woordje kan soms zoveel betekenen
het kan je kracht geven in groot verdriet
schaam je niet voor het tonen van pijn
met jou zijn er zovelen waar je mee kunt delen
het te tonen is een teken van moed
onbegrip zal altijd blijven van onzichtbaar leed
vele ogen vechten tegen tranen elke dag
hun strijd betuigt van aanzienlijke kracht
zij zijn als rivieren in een dor landschap
met een geestdrift vol met dynamiek
omhels de medemens in moeilijke uren
troost kan zoveel betekenis hebben
ik laaf me aan de dromerigheid
die me brengt naar verre oorden
diepliggend de emoties die ik voel
jouw zachtzinnigheid streelt open wonden
korrels blijdschap verblijden mijn welzijn
vonken liefde stromen in kolkende aders
eeuwig zal ik je ziel kunnen bereiken
ik heb je nu gevonden en laat je nooit meer los
in mijn krochten bloeien paarse bloesemknoppen
ze beschermen me tegen drastische aanvallen
ik pin mij vast op vriendelijkheid van de mens
jij bent zo dichtbij dat ik je aanraking kan voelen
vredelievendheid trilt in de snaren van mijn harp
mijn stem zal aan jou beantwoorden
in de nacht voel ik het gemis van jaren
de pijn belemmert me van slapen en ik woel
jij bent mijn bestemming, de innerlijke kracht
op het juiste moment gaf je mijn bloem water
om te bloeien en groter te groeien in vol ornaat
jet strooit met snippers liefdesconfetti in mijn haar
ze zweven door de strakblauwe lucht zonder wolken
jouw gouden spiraal van hoopvol denken en ervaren
absorbeer ik en koester het in positieve gedachten
ik onderwerp me aan dit hartverwarmende gevoel
en laat me strikken in het licht en beeld dat jij uitstraalt
Bianca
je bron besprenkelt mijn bloementuin
ontmoedigt mijn verdriet met liefde
lichtgroene berkenblaadjes kriebelen me
de witte stam spreekt over levenskracht
het hof van licht kent geen duistere krochten
mijn perk streept stilte en rust naar jou
de onmetelijkheid van je aanraking verbaast me
in mijn landschap schiet jij met heilig vuur
met jou wil ik door eonen van levens reizen
over akkers waar tijd geen invloed heeft
de geur van je oneindige hartstocht opsnuiven
en bewaren als kleurige vlinders in mijn buik
sommige dagen zijn als een oerwoud vol lianen
hoop ontbeert vervlogen illusies in vlammen
ik wil mijn dromen behangen met jouw motieven
hartstocht najagen in een ongedwongen wereld
verliefd dansen rond je onweerstaanbare aura
proeven van jouw mond in duizend kussen
aanraken op een miljoen soorten manieren
heilig is het oplaaiend vuur dat ik in je zie
ogen die spreken en mijn roos weerspiegelen
jouw zonlicht verrijkt mijn herfsttooi met liefde
je tilt me als een elfje door het najaar heen
de intensiteit voelbaar in alle seizoenen
druppels huilen in open wonden
valkuilen graven diep in het bos
een bleek gezicht met veel ervaring
begroeid met groen mos van pijn
denkbeelden buigen in de natuur
fonteinen flonkeren in avondlicht
de wind waait uit alle hoeken
afgronden branden vlammen in ogen
zand schuurt langs de naakte huid
het gestalte draagt een zware last
zie het licht van hoop door de takken
en strooi je zorgen op de herfstbladeren
Bianca
het is hoog tijd dat wreedheid wordt uitgebannen
vernietiging en verderf stort zich uit over de aarde
maar dromen van verlichting zijn onverwoestbaar
open ogen strelen het veld van vrede
er zijn vele vlaggen van hoop in geplant
vrijheid wappert in de windvlaag van verandering
kleur deze planeet met lichtblauwe tinten
de stem van soevereiniteit zal gehoord worden
liefdesvuren branden op toortsen van zekerheid
gedachten voeden klapwiekend het bewustzijn
de rozentuin vertoont tekenen van heropleving
de vibratie klinkt als muziek in de oren
een blik vol kwetsbaarheid
jouw vragende smekende ogen
mijn armen stevig om je heen
jouw adem dicht bij mij
een zachte trilling
beeft door warme lijven
tranen die glinsteren
in het vroege ochtendlicht
strelende vingertoppen
draaien teder rondjes
een hartstochtelijke kus
neervlijen op de aarde
in een innige omstrengeling
Bianca
ik herinner me onze plek onder de plataan
onder een stralende open hemel vol plezier
heimwee raakt verborgen dromen in diepte
vraagt om korrels zand die zijn weggeglipt in tijd
samen wil ik deze herfst vastklinken met liefde
mijn hart wil jouw enthousiasme nooit verliezen
in het najaar paradeert passie statig
we kerven onze namen in het houten bankje
oude bomen vormen het decor van smachten
de hunkering naar de ranken met groene druiven
het tuintafereel weerspiegelt liefdesvonken
en jouw echo klinkt als muziek in mijn ziel
'
©
Ontvang
1 september 2014
vang de lichtgevende sterren
die de schemering doorboren
zie de stralen van de maan
in de verdonkerde ravijnen
ontvang de glans van blijdschap
als droefheid zich terugtrekt
berust je in de gebeurtenissen op je pad
en zoek vol goede moed naar andere wegen
blik terug met ogen van reflectie
schuil in de kracht van bevestiging
laat de septemberavonden maar komen
blijf diep ademhalen in je dromen
en blaas de wensen in pluisjes weg
die je uitnodigen om te blijven zweven
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Rimpeling
1 september 2014
wilskracht verdrijft donkere wolken
doorzettingsvermogen brengt je heel ver
liefde heelt via kleine kiertjes grote wonden
gooi stenen op het wateroppervlak en zie de rimpeling
zo wordt jouw eiland aangeraakt
bruggen van begrijpen als een overwinning
jouw schuilplaats heeft voor mij een ingang
ik kom in de diepte van je ziel
de weerspiegeling van de hemel verrast me
woorden van empathie worden uitgesproken
vertedering laat geen ruimte voor negativiteit
eeuwenlang heb ik op deze intensiteit gewacht
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Je naam
1 september 2014
verberg je echte kleuren niet
laat zien wie je werkelijk bent
signeer het anders zijn met je naam
kruip in de lach van openheid
laat je ogen glinsteren op de dag
maak kennis met doorzettingsvermogen
het brengt je naar ondergrondse gangen
en heuvels vol met schoonheid
verlies niet je kwetsbaarheid
aan stemmen met schaduwen
zwartgeblakerd zijn die zielen
die anderen moedwillig pijn doen
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Mijn gevoeligheid raken
2 september 2014
hoop schittert in witte fonkeling
ogen zien de vrije ruimte van denken
we zetten onze tent op tussen lavendel
purperen luchten kleuren de hemel
teder hecht je het gebroken vleugeltje
mijn hartslag vindt een sneller ritme
wortels van angst verschrompelen door jou
ik kan de paniek nu met gerust hart loslaten
want in jou is onaantastbare genegenheid
het verlangen naar innerlijke stilte aanwezig
kom laat je tranen mijn gevoeligheid raken
ik trek je heel dicht tegen mijn behaarde borst
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
In de ruimte van liefde
3september 2014
mijn geest dwarrelt licht
in een wereld van beweging
wil het oude achterlaten
laten verdampen in tijd
innerlijke wijsheid is aanwezig
om kaarsen te laten branden
omkijken heeft betekenis
geeft op magische wijze toegang
in een woning van zicht
ik zing heel dapper
in een dorp van hoop
waar sterren gloeien
op een eiland in zee
dat zich bewoonbaar nestelt
in de ruimte van liefde
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
In ziel en zaligheid
3 september 3014
getrommel van treurnis sterft weg
op het ritme van de waaiende herfstwind
zomerwarmte wordt bewaard in het hart
in ziel en zaligheid van bevrediging
herinneringen vormen dromen in het heden
vriendelijkheid leg ik teder in jouw handen
iets delen in ervaring brengt verwantschap
ik heb oog voor je stralende glimlach
zie jouw jeugd die fonkelend weerspiegeld
schilder je schoonheid als liefkozing op papier
adem van de hemel beweegt mijn haren
deze momenten gekoesterd in een warme omhelzing
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Wereld van regen
4 september 2014
al zo lang zwem je rondjes
in de hoge golven van de oceaan
de bliksem speelt steeds het spel
van weerlicht en donderslagen
wanhopig zoek je naar een stukje geluk
en verdringt de opkomende tranen
je dwaalt in een wereld van regen
en snakt naar dat vleugje onbezorgdheid
voortdurend slijpt je bewustzijn de diamant
van schoonheid die er in je glanst
het is tijd om je sieraad eruit te halen
en te tonen aan iedereen die wil zien
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Verlangen
4 september 2014
verlangen ploegt diepe vruchtbare voren
grijsblauwe ogen vragen naar de bekende weg
handen omklemmen mijn gouden sokkel
met een verbazingwekkende tederheid
romantiek tintelt in het vuur van de middag
jouw reflectie schijnt in mijn spiegel
contouren smeken om aanraking van diepte
verwondering schrijft momenten van bewaren
in jouw kielzog is het aangenaam varen
heftige opwinding maakt zich meester
emoties stromen als helder levend water
twee schaduwsilhouetten smelten samen tot geheel
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Druppels met dauw
5 september 2014
rimpels voeren uit
wat ervaring begrijpt
de wijsheid bloeit
door helder inzicht
in een prachtige tuin
vol met lotgenoten
men kan er luisteren
ademloos voelen
horen het treurige lied
de druppels dauw
drogen op door zonlicht
de warmte opent
zij schrijven van liefde
en hebben oog voor elkaar
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ademen
5 september 2014
deze dag absorbeert vele jaren
vogels evenaren niet de vrijheid die wij ervaren
tussen slootjes en velden ruist rustige wind
vandaag lezen wij de natuur en verwonderen
de ziel legt alles vast in onvergankelijkheid
we ademen het middaglicht zonder grenzen
met jou raak ik het hoogst bereikbare aan
we herkennen de muziek van begrijpen
als Indianen verkennen we nieuwe zielsgronden
emoties beklimmen heilige bergwanden
liefde onder het jonge goud van de herfst
vlammende bladeren trillen in dit seizoen
Gerhard en Bianca _ met Cristina Mocanu
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Steun
6 september 2014
stop je lieflijke woorden
als een sleutel op mijn hart
stuur je liefde in daden
in mijn straat van applaus
wees een medereiziger
in sympathie en steun
jouw stralen verrichten wonderen
inzicht groeit uit je stam
tussen onredelijke geesten
ik vertrouw op je licht
geniet van de momenten
van het stille geluk
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Tranen van geluk
6 september 2014
achter de muur van stilte ontmoet ik jou
jouw stem laat mijn plein beven
lees mijn stafkaart die zij niet kennen
als een plattegrond uit je hoofd
er zijn geen versperringen voor de ziel
herfstbladeren dromen van de rode kleuren
ongrijpbaar zijn gedachtegolven verzonden
en worden ontvangen in positief evenwicht
in jouw galerij van licht streel je pijn weg
je stemt af op de gevoelige plaatsen
de ochtendtuin ademt helemaal alleen jou
niemand kan deze tranen van geluk van me afnemen
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Levenslang
7 september 2014
ik slik de smaak van nostalgie in
als ik naar de vergeelde foto kijk
het beste uit die tijd overheerst
levenslang zal ik je bij me dragen
vergeten zal ik je nooit in mijn bestaan
mijn liefde is sterk en groot genoeg
de afstand kan dat niet verbreken
het is een band voor eeuwig
stil zit ik in een hoekje van de kamer
en je spookt weer door mijn hoofd
mijn gedachten hebben rust gevonden
ik weet dat ik je niet kan aanraken
en dat jij daar op mij zal wachten
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Er is een kracht
7 september 2014
een middagmoment gloeit na in ziel
er is een kracht die niet is te stoppen
leegte van dagen schuurt het hart
al jaren luister ik naar die innerlijke stem
ik vermoedde jou diep in de dennenwouden
en voelde een hevig gemis in mijn kern
ik woonde in een tuin maar vond geen roos
doornen krasten pijn in mijn gemoed
je rustgevende stem had me zo geholpen
in al die nachten van eenzaamheid
en toch zag je me in tijdloosheid
nu ik je heb gevonden zal ik je nooit meer loslaten
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Harmonie
7 september 2014
in de ziel danst de magie
zachtjes vlij ik me neer op aarde
herfstbladeren geven me inzicht
met een zweem melancholie
ik draai rond in omhelzende dromen
en vol overgave ontvouwen levenslijnen
de eeuwigheid uit het hogere
maagdelijk druipt de verleiding
hoor je de harmonie van de wind
als een schakel tussen hemel en aarde
het verleden stemt af op de toekomst
er verschijnen verborgen bloemen
op de torens van innerlijk bewustzijn
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Betoveren
8 september 2014
ik droom je in goud aan de oever
je hebt het vermogen me eindeloos te betoveren
jouw ogen zijn geboren uit ontroering
zij overbruggen ieder gevoel van pijn
loodsen me door de venijnige stekelbossen
dansen in kamers van oprechtheid
dichtgemetseld verdriet durf ik aan te reiken
in stilte hoor ik bittere tranen stromen
stapje voor stapje neem ik je mee over de brug
teder raak je mijn gezicht van kwetsbaarheid
het verleden gromt maar jouw stem verheerlijkt
en ontdekt met gesloten ogen het landschap van hoop
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Droomwolken
9 september 2014
droomwolken zien een opening
in een rivier van hoop
als een koningin van vrijheid
herfstblad dwarrelt van de boom
paddenstoelen schieten uit de grond
de wereld zingt van ogenblikken
in seizoenen met fluisteringen
een dansje op de aarde
groots zijn de oogwenken
van het huidige moment
zonder verleden en toekomst
zichtbaar in je gemoedsrust
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Gouden gloed
9 september 2014
parels verschijnen in mijn opgewektheid
grijpen iedere omhelzing aan
benadrukken de eeuwenoude band
in de geest van jouw onzichtbare aanwezigheid
geen kloof zal ooit de echo stoppen
genaakbaar gloort er de oranje horizon
passie wordt geserveerd in nieuwe schalen
vanuit de fundamenten van liefde
ik lees exact de lijnen van je handtekening
als schijnende gouden gloed in mijn hart
zielskracht overwint zinloos wapengekletter
als een warme stroom in het universum
Gehard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Liefdesstroom
10 september 2014
laat jouw intense liefdesstroom
meanderen binnen handbereik
over een veilige stevige brug
tussen twee bloeiende oevers
waar zwanen sierlijk bewegen
op het kalme wateroppervlak
waar rechtvaardigheid zucht
in een indrukwekkende ademteug
als een engel zweef je vredig
in de gratie van het universum
laat energie een deel zijn
van de sleutel naar geluk
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Engelen van licht
10 september 2014
verkilde zielen eisen steeds weer oorlog
onafgebroken zoeken zij het pad van kwaad
drang naar macht overwoekert hun wezen
donkere schaduwen dreigen in zwarte wolken
op hun grimmige grond groeit geen mededogen
haat zaait dood en verderf in gewelddadige handelingen
granaten passen niet in een verlichte wereld
engelen van licht zijn een voorbode van liefde
voorwaarde is dat men niet enkel voor zichzelf leeft
met open armen liefdevol geven en ontvangen
nachtegalen zullen dan zingen boven nieuw blauw
in een innerlijke kracht waar vrede kan groeien
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Stilte
11 september 2014
de stilte in mijn landschap
wordt gevoed door herinneringen
aangereikt door de rust in mijzelf
in geluidloosheid schrijven gedachten
naar diepgang in het bestaan
taal hoort anderen spreken
en verstaat de pijn en het verdriet
fluistert de woorden van eenzaamheid
diep verborgen in de mensen
kent de klappen van de zweep
heeft de striemen ervaren
en de klanken vinden de weg
naar de wereld van de ziel
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
In bloeiende tuinen
11 september 2014
het versteende hart wordt ontmanteld
door druppels liefde uit de zuivere bron
verlost uit dichtgetimmerde omgeving
purperen heide ademt een glimlach
kriebelt de verborgen lagen bloot
vergeten de ontkenning uit gebieden
waar wetten in keurige pas marcheren
we verbergen ons voor ondoordringbare muren
maar weten het groene hof te bereiken
met een toevoer van bloemen voor de geest
waar genegenheid als kruid wordt geroken
in bloeiende tuinen van het innerlijk
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Hevig vuur
12 september 2014
ik volg je lippen als je spreekt
de mooie lijnen vertellen mij zoveel
je tong parelt tegen je tanden
groene ogen stralen zwoel van verleiding
emotionele rillingen veroveren het lijf
er is een storm in herkenning
eenvoudig volg ik je zielsafdrukken
en verdrink in je serene intensiteit
bekijk je beeltenis die stamt uit dromen
ik hou me vast aan golven in mijn hart
zwijgend geniet ik van iedere beweging
en ervaar de stroming van hevig vuur
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Jouw tonen
12 september 2014
jouw tonen raken me in mijn droom
het zijn klanken die liefde verspreiden
je zingt in een sfeer van een zuivere ziel
ik voel de filosofie van het vrije leven
bagage draagt je naar kostbaarheden
er zit een mystiek in ontmoetingen
symbolisch reik ik je mijn warme handen
en de afspiegeling zie je in reflectie
blijdschap valt je ten deel in openheid
het weerklinkt in echo als tevredenheid
gevleugeld is de kwetsbare man of vrouw
zij zijn als stralen in de vroege voorjaarszon
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Vonkjes liefde
13 september 2014
jouw stem waait door ochtendmomenten
sterke bruine takken trekken mij overeind
op deze woeste gronden ben jij de drijfveer
de vuurtoren die het licht verspreid
moedig wakker je mijn diepste vuur aan
met een verrekijker zie je mijn kwetsbaarheid
en raakt voorzichtig de tere plekken
je verzacht en polijst het diep verborgen leed
in kristallen visioenen toon je mij je aard
je kleurt mijn wereld in met vonkjes liefde
legt losgelaten stenen terug op de plek
je zweeft als gouden stof in mijn bosperceel
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Verdriet
14 september 2014
in een sluis van tranen
regent het van verdriet
het versteende hart
trekt je naar beneden
gekrenkt tot op het bot
roest de assertiviteit
je parel schreeuwt weerloos
om haar stralen te toveren
onderhuids kriebelt verlangen
naar de houvast in de zon
laat het herfstkleed je optillen
en omringen met roodbruine bladeren
ontdaan van al je zware ballast
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ondergronds
14 september 2014
liefde verwacht het zachte praten
het zwoele en hese van de fluisterende stem
een troostend woord aan het avondmeer
waar boomtoppen hun rust werpen
herinneringen weerkaatsen in blauw
portretten hervinden de goede tijden
ik reik jou het archief van mijn ziel aan
ondergronds bewegen de beelden van verleden
iedere levensfoto kent dierbaarheid
sensitief en voelbaar in de taal
een omhelzing en begrip zijn goud waard
heimwee vermengt zich met verlangen
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Liefdesenergie
15 september 2014
je liefdesenergie is een sensatie
mijn bloemen dansen in de wind
ik vang de tijd in stiltemomenten
met jouw warme armen om me heen
geluiden slapen vredig in de bomen
de vreugde flirt liefdevol in het bos
regendruppels helen het verdriet
ik heb je zo nodig in het donker
jouw ontkiemende zaden van hartstocht
laten me weer leven op de grond
waar goddelijke krachten bewegen
en strelen in diepgewortelde liefde
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Souvenir
15 september 2014
als kokend lood stort het afscheid over mij
gevreesd in iedere uitdrukking van betekenis
scherven van dromen verwonden naakte huid
schadelijk als littekens op de gevoelige ziel
de zachte stem verstomd in herinnering
contouren vervagen in mist van verleden
mag ik nog één keer mijn traan geven
jouw gouddraden weven pijn in gedachten
de herfst ademt jouw geur in ochtendmomenten
als een souvenir verborgen in mijn geheugen
hevig gemis vult het melancholieke hart
jouw ogen blijven stralen aan het firmament
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Geluk
16 september 2014
naast de donkere schaduwen
kan ik de lichtstralen vinden
dromen bekleden mijn dag
in een hemel van ervaring
stormen heb ik stil gedragen
innerlijke bagage in mijn tas
ik buk me voor de zegeningen
die de pijn me heeft gebracht
klein geluk zit in een bloem
een lieveheersbeestje op een blad
als kind tel ik de zwarte stippen
de schoonheid van de natuur
geeft je de vredige zielenrust
ik ontvang het herfsttapijt
met prachtige vrolijke kleuren
met liefde in mijn open hart
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Najaarswenken
16 september 2014
toverlicht verovert eerste najaarswenken
seizoenen veranderen de strelingen
koude rillingen roepen om geborgenheid
tegenslag vult soms de beker van het bestaan
in droommomenten jaag ik op Utopia
dofheid in mijn koper wordt opgepoetst met glans
dierbaarheid weerspiegelt in mijn heimwee
op mijn sprei bloeien jouw najaarsrozen
kom woon in mijn tuin van vrede lief
en laat je meevoeren op de wind van tederheid
laat onze zielen dansen op nieuwe klanken
wit wolkendek breekt open in stralend hemelsblauw
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Schaduwplekken
17 september 2014
op mijn weg zie ik een venster
ik tuur er nieuwsgierig doorheen
er is een schilderij met bloemen
die groeien naar de blauwe hemel
de esdoorn laat bladeren vallen
op een grasveld vol met paddenstoelen
wonderlijke momenten huisvesten zich in mij
ik ontwaak in een magische wereld
waar gezichten lachen met vriendelijkheid
het donker sluimert in de erkers
maar geheimzinnig licht bereikt
schaduwplekken blijven zichtbaar
maar ik blijf tasten naar de zon
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Leven is een dans
17 september 2014
najaarsnat druppelt langs de ruiten
verbergt het leed in huizen
leven is een dans op de richel
waar afgronden soms zichtbaar zijn
geluk blijkt geen welig tierend fenomeen
er zijn lippen die beven van verdriet
men wil zich dapper houden maar het brandt
achter oogleden met diepe achtergronden
pijn verdient aandacht en niet een vergeetput
een omhelzing met troost en begrip
kom onder de luifel van toegewijdheid
ik balsem de littekens op je ziel
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Eenheid
18 september 2014
het zwanenpaar vult de vijver van vrede
samenzijn een verademing in de wind
het witte van jou verslaat grijze gedachten
je kunt me optillen met een zeldzaam gevoel
toont me weiden die ik nooit eerder zag
bedekt mijn verenkleed met geborgenheid
je vingers betasten voorzichtig mijn bosbodem
in een oplaaiend vuur van behagen
kracht van vroeger waait over boomtoppen
twee levens vloeien samen in eenheid
verlichting verenigt soortgelijke zielen
het herfstgewaad strooit met de liefde
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Doorkijkje
19 september 2014
als houden van gaten perforeert
een doorkijkje geeft op wit papier
zie ik in de verte het oude hartzeer
als rode inkt vlekt tot bloedens toe
tranen sijpelen tussen de letters
voel ik de roestige pijn van weleer
de nimmer vergeten liefde uit ver verleden
verdriet schreeuwt in uitzinnig zware zinnen
die vragen om stil gesust te worden
smeken om het luisterend oor van begrip
smachten naar het gebaar van troost
in die ene liefdevolle zinvolle omhelzing
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Binnen de gelederen
19 september 2014
een stevige brug verdient goede leuningen
mahoniehouten kleuren wakkeren vuur aan
beide oevers blijken in brand te staan
geheimen van tederheid traceren avances
beschadig toch niet het marmeren voetstuk
dat straalt in een violet heilig licht
ik bloed in stilte achter avondmaskers
vleierij wekt complexe foltering op
naakte gezichten tonen echter ware tranen
er waait een storm binnen de gelederen
het hogere in mij wacht de regen rustig af
in een kluwen van emotionele tegenstellingen
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ons duet
20 september 2014
reikhalzend kijk ik naar je uit
jouw verschijning als een horizon
een serenade onder het balkon
met een rode roos tussen je tanden
ons duet roept serene heiligheid
spreekt van innerlijk gefluister
stemmen verstommen in mijn ooghoek
waar tranen blinken van geluk
ik klamp me vast aan de sluimering
van een avontuurlijk opwindend verleden
jouw heldere spiegel oordeelt niet
transparante vleugels als een engel
met toewijding in licht van ontwaken
jouw aanraking als kus in een droom
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Raak vlakken
20 september 2014
de bloem van verleden kleurt mijn venster
raak vlakken in de kern van mijn ziel
vuurt vlammen in witgoude zuiverheid
filteren flinterdun de waarnemingen in mij
mijn ochtend trilt op het ritme van zielsmomenten
jouw benadering is als een welkomstbegroeting
onschuldig is het wezen dat in je woont
jouw roeping brengt de verwantschap
je draagt het gewaad der emotionele motieven
staat symbool voor de vredige atmosfeer
je rivier stroomt door mijn glazen wereld
als vertegenwoordiger van eendracht en liefde
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Farao
21 september 2014
voortdurend jouw naam
als hiërogliefen op de muur
in mijn verbeeldende gedachten
jouw mystieke uitstralende kracht
als een snel lopend vuurtje
jouw sfinxachtige beeltenis
opgetrokken uit de stenen ruïnes
marmeren indrukken schuilen in mij
herinneringen nooit uit te wissen
jouw piramide voor mij de hemel
rakend als een elektrische stroom
rechtstreeks naar mijn fijnbesnaarde hart
als gouden farao in iedere levensvorm
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Bestemming
21 september 2014
tijd kruipt als een spion door levens
sluipt onwrikbaar door het kreupelhout
alleen het diepste is er tegen bestand
verroeste spijkers verbergen zich in noesten
wij bewegen in een hologram van lijden
waar waarnemingen ons vleugels geven tot groei
ik ontmoet je op de heuvel van eenheid
waar emoties draaien in reflectie
onder de vlag van universele waarheid
jouw liefde ingekapseld in resonantie
onbetwistbaar het mooiste dat denkbaar is
twee reizigers op weg naar hun bestemming
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Kracht
22 september 2014
jouw echo als silhouet in de mist
vervaagt langzaam uit mijn zicht
jouw licht verdwijnt in ruimte
ik sta op de brug en kijk uit
over de vlakte van de waterspiegel
ik zie mezelf in spiegelbeeld
de rimpeling in weerspiegeling
als zwarte kringen onder ogen
alleen moet ik nu verder gaan
eenzaamheid vult mijn voetstappen
teruggeworpen op mijzelf
als eenling in de donkere nacht
verdriet schuilt in duistere erkers
maar ik bezit de inwendige kracht
om de zon in mijn blik te vangen
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Veranderen
22 september 2014
lichtwerkers veranderen langzaam de wereld
de herfstzon schittert warmtestralen in diepte
tijd wordt even buitengesloten in onze vrede
bewustzijn beweegt adem naar universum
je leeft in een wereld van eigen creatie
goddelijk bloeien de positieve gedachten
kosmos bundelt kracht in iedere levenscel
fraai uitzicht ziet de schoonheid in natuur
alles ligt klaar om er van te genieten
binnen handbereik als je het magische wilt zien
de hoogste wet der vrije keuze is van toepassing
kom uit je cocon en inhaleer de lucht van vreugde
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Helderheid
23 september 2014
mijn tranen vloeien helderheid
in het besef van de open ruimte
die er in de toekomst ligt
woorden van wijsheid bewaken
de stem uit het verleden
in je hoofd gedachtenwolken
die stof geven om te groeien
ogen kijken door de eeuwen heen
de zon streelt je gezicht
er is een fakkel met vuur
die blijft branden in je geest
als een gloeiend lichtje
een engel in hemelsblauw
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Verlichting
23 september 2014
rood herfstlicht streelt diepe gevoelens
ik verken je gezicht teder en liefkozend
ieder plekje verdient warmte en aandacht
zacht veeg ik de tranen van je wang
drapeer je met diepe troost mijn lieverd
bevrijd je maar uit de kooi van pijn
beleef samen met mij de najaarsstilte
en verbuig roestige tralies van vermoeidheid
betreedt de weide waar medelijden leeft
en zie de aanwezigheid van genegenheid
mijn koesteren zal geen einde kennen
ik adem in naam van verlichting
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Wijsheid
24 september 2014
in jouw leegte staat afwezigheid geschreven
je gedachten verliezen het mysterie van de zon
kale steile rotsen beklimmen je gedachten
niemand kan er de weg naar top vinden
ontferm je over andere dimensies en ervaringen
geef een andere naam aan nieuwe gezichten
laat de hartstocht voor poëzie je leiden in het bos
naar groei en vrede in de zin van gedichten
richt je blik naar de andere oever aan de overkant
waar bomen zachtrood verkleuren in herfstlicht
kijk naar de vallei waar paarse bloemen bloeien
hoor de melodie en het refrein van wijsheid in je hoofd
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
De universele taal van liefde
24 september 2014
het uitgangspunt dient altijd licht te zijn
rozenblaadjes zijn de romantiek van leven
een ieder kent de universele taal van liefde
richt je op de melodie van eenvoud
zoek het kalme meer en niet de draaikolken
stop zaadjes van bezieling in de aarde
in stilte als de boer op een avondakker
de oogst zal een kostbaar geschenk zijn
regenboogkleuren weerkaatsen in roerloos water
rimpelingen verspreiden zich van mens tot mens
verandering is de essentie van de kosmos
bespeeld door de snaren van een vredig hart
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Overlevingstocht
25 september 2014
iedere stap
elke beweging
lopen in pijn
op vleugels
van wanhoop
machteloosheid
schreeuwt in mineur
ik wandel
door de herfstdag
waar motregen
zacht miezert
tranen van verdriet
naar beneden rollen
ik tast naar
de warmtestralen
zoek naar
de geluksmomenten
laaf me aan
de kracht
die me overeind houdt
in mijn overlevingstocht
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Engel
25 september 2014
vanuit afgelegen verten klinkt de lokroep van hoop
ik hoor jouw stem dwars door alle wanhoop heen
als een leidraad die langs grilligheid voert
jouw evenwichtigheid vertoon je in dansgebaren
in mijn gezichtsveld doem je op als een engel
jouw echo galmt liefde over verre rijstvelden
zonen en dochters van vrede zoeken licht
in groene ogen met warmte en flikkering
gebaren van mededogen worden doorgegeven
kom maar bij mij in de veilige schuilplaats
ik wil zo graag geborgenheid bij je ervaren
even kijken naar de lach op je gezicht
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Troost
26 september 2014
een woordje kan soms zoveel betekenen
het kan je kracht geven in groot verdriet
schaam je niet voor het tonen van pijn
met jou zijn er zovelen waar je mee kunt delen
het te tonen is een teken van moed
onbegrip zal altijd blijven van onzichtbaar leed
vele ogen vechten tegen tranen elke dag
hun strijd betuigt van aanzienlijke kracht
zij zijn als rivieren in een dor landschap
met een geestdrift vol met dynamiek
omhels de medemens in moeilijke uren
troost kan zoveel betekenis hebben
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Vonken liefde
26 september 2014
ik laaf me aan de dromerigheid
die me brengt naar verre oorden
diepliggend de emoties die ik voel
jouw zachtzinnigheid streelt open wonden
korrels blijdschap verblijden mijn welzijn
vonken liefde stromen in kolkende aders
eeuwig zal ik je ziel kunnen bereiken
ik heb je nu gevonden en laat je nooit meer los
in mijn krochten bloeien paarse bloesemknoppen
ze beschermen me tegen drastische aanvallen
ik pin mij vast op vriendelijkheid van de mens
jij bent zo dichtbij dat ik je aanraking kan voelen
vredelievendheid trilt in de snaren van mijn harp
Bianca _ met Angel Heart
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Beantwoorden
27 september 2014
mijn stem zal aan jou beantwoorden
in de nacht voel ik het gemis van jaren
de pijn belemmert me van slapen en ik woel
jij bent mijn bestemming, de innerlijke kracht
op het juiste moment gaf je mijn bloem water
om te bloeien en groter te groeien in vol ornaat
jet strooit met snippers liefdesconfetti in mijn haar
ze zweven door de strakblauwe lucht zonder wolken
jouw gouden spiraal van hoopvol denken en ervaren
absorbeer ik en koester het in positieve gedachten
ik onderwerp me aan dit hartverwarmende gevoel
en laat me strikken in het licht en beeld dat jij uitstraalt
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Vlinders
27 september 2014
je bron besprenkelt mijn bloementuin
ontmoedigt mijn verdriet met liefde
lichtgroene berkenblaadjes kriebelen me
de witte stam spreekt over levenskracht
het hof van licht kent geen duistere krochten
mijn perk streept stilte en rust naar jou
de onmetelijkheid van je aanraking verbaast me
in mijn landschap schiet jij met heilig vuur
met jou wil ik door eonen van levens reizen
over akkers waar tijd geen invloed heeft
de geur van je oneindige hartstocht opsnuiven
en bewaren als kleurige vlinders in mijn buik
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
In alle seizoenen
28 september 2014
sommige dagen zijn als een oerwoud vol lianen
hoop ontbeert vervlogen illusies in vlammen
ik wil mijn dromen behangen met jouw motieven
hartstocht najagen in een ongedwongen wereld
verliefd dansen rond je onweerstaanbare aura
proeven van jouw mond in duizend kussen
aanraken op een miljoen soorten manieren
heilig is het oplaaiend vuur dat ik in je zie
ogen die spreken en mijn roos weerspiegelen
jouw zonlicht verrijkt mijn herfsttooi met liefde
je tilt me als een elfje door het najaar heen
de intensiteit voelbaar in alle seizoenen
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Licht van hoop
29 september 2014
druppels huilen in open wonden
valkuilen graven diep in het bos
een bleek gezicht met veel ervaring
begroeid met groen mos van pijn
denkbeelden buigen in de natuur
fonteinen flonkeren in avondlicht
de wind waait uit alle hoeken
afgronden branden vlammen in ogen
zand schuurt langs de naakte huid
het gestalte draagt een zware last
zie het licht van hoop door de takken
en strooi je zorgen op de herfstbladeren
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Veld van vrede
29 september 2014
het is hoog tijd dat wreedheid wordt uitgebannen
vernietiging en verderf stort zich uit over de aarde
maar dromen van verlichting zijn onverwoestbaar
open ogen strelen het veld van vrede
er zijn vele vlaggen van hoop in geplant
vrijheid wappert in de windvlaag van verandering
kleur deze planeet met lichtblauwe tinten
de stem van soevereiniteit zal gehoord worden
liefdesvuren branden op toortsen van zekerheid
gedachten voeden klapwiekend het bewustzijn
de rozentuin vertoont tekenen van heropleving
de vibratie klinkt als muziek in de oren
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Smekende ogen
30 september 2014
een blik vol kwetsbaarheid
jouw vragende smekende ogen
mijn armen stevig om je heen
jouw adem dicht bij mij
een zachte trilling
beeft door warme lijven
tranen die glinsteren
in het vroege ochtendlicht
strelende vingertoppen
draaien teder rondjes
een hartstochtelijke kus
neervlijen op de aarde
in een innige omstrengeling
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Onze plek
30 september 2014
ik herinner me onze plek onder de plataan
onder een stralende open hemel vol plezier
heimwee raakt verborgen dromen in diepte
vraagt om korrels zand die zijn weggeglipt in tijd
samen wil ik deze herfst vastklinken met liefde
mijn hart wil jouw enthousiasme nooit verliezen
in het najaar paradeert passie statig
we kerven onze namen in het houten bankje
oude bomen vormen het decor van smachten
de hunkering naar de ranken met groene druiven
het tuintafereel weerspiegelt liefdesvonken
en jouw echo klinkt als muziek in mijn ziel
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
