Wil je ook wat schrijven in mijn gastenboek ? Schrijf of lees hier 
gedichten december 2013
©
Oh my God
31 dec. 2013
met een hele hoop kabaal
hun eigen straattaal
de selfies en bitches
vliegen om mijn oren
what the fuck
en het woord kut
worden als vleeswaren
in mijn huiskamer gedumpt
duck faces tuiten hun lippen
want dat is chill
Slam fm op de televisie
als gif voor mijn ziel
de iPhone als communicatie
de filmpjes op instagram
in de rust van alledag
twerking zocht ik op google
wist niet eens wat het was
en wij speelden vroeger
gewoon braaf op straat
Bianca
even kijk ik terug in tijd
en ik zie dat mijn oudste
mijn gedachten van 20-jarige
in sneltreinvaart heeft ingehaald
ik herbeleef het weer opnieuw
de flashback geeft me een glimlach
in mijn overpeinzing flits ik terug
het kleine meisje met de vlechten
op het schoolplein aan het knikkeren
touwtje springen zo onbezorgd
de mooie tijdperken van weleer
zelfs de oudste heeft dat afgesloten
de tijd heeft geen mededogen
en dendert zonder pardon voort
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Op dezelfde golflengte
29 dec. 2013
op dezelfde golflengte
wij planten zaden
in elkaars hart
er bloeien bloemen
in onze ziel
wij bouwen voort
in wederzijds respect
en dragen uit
de liefde voor elkaar
onze emoties
vinden elkaar
zonder enig woord
jij mag je onderscheiden
van de rest
dit is een bevestiging
van ware vriendschap
Bianca
de ingehouden zachte klanken
ontsteken een laaiend vreugdevuur
dat heel erg diep was verborgen
het onbewuste zelfbewustzijn ontwaakt
en vonken van blijdschap spatten uiteen
tegen de muren van geoorloofd ongeloof
de zonnestorm is niet meer te stuiten
met verpletterend uitzicht neem ik waar
korreltjes tevredenheid gevangen in mijn hart
gedrenkt in gouden stralen van voorspoed
en de schittering van het wezenlijke besef
dat al het wonderlijke zichtbaar kan zijn
en alle ingrediënten in mijzelf aanwezig zijn
Bianca
of ben je me al vergeten
ik herinner me jouw geur
als de dag van gisteren
ik ben ver bij jou vandaan
maar kan je lieve gezicht
tot in detail schilderen
ik weet nog heel goed
die dag dat alles anders werd
schaduw tekende immense pijn
in het hart van mijn ziel
en met mijn ogen dicht
pak ik in gedachten je hand
en droom weer heel even
dat je dicht bij me bent
Bianca
woorden willen graag blijven presteren
hun eigen beeld bij het denken illustreren
in de zin van uitzinnig en zinnen die herhalen
de taal van het complete verhaal willen vertalen
je er steeds maar weer van laten doordringen
van de noodzakelijke dwingende diverse dingen
die een boodschap in een hoekje verstoppen
in de ritmische bonzende hoorbare hartkloppen
de vrijheid van even een oogje dichtknijpen
soms onuitvoerbaar en ook nijpend aanwezig
stralend dwalen de glanzende ogen hier
ze paraderen over het maagdelijk wit papier
een kwestie van uitproberen en kunnen vinden
soms op de grens van het toelaatbare
de melodie van de poëzie blijft in mij zingen
Bianca
de pasgeborene
tien teentjes
tien kleine vingertjes
alles erop en eraan
een klein mensje
intens geluk
voelend in je hart
de rijkdom
van kinderen
groeiend
naar zelfstandige wezens
die hun eigen weg
bewust kunnen kiezen
met een gerust gevoel
los kunnen laten
bewondering
voor het doen
en laten
van hun keuzes
bewonderenswaardig
Bianca
werd ik gegeseld in mijn domein
ontvankelijk voor beklemdheid
krankzinnig en verstikkend
me proberen los te rukken
benauwdheid droop niet af
ik wilde schoppen en slaan
protesteren tegen het gevoel
een doorbraak forceren
maar vlagen van waanzin
en nervositeit bleef regeren
Bianca
en je blinde muren van afweer
striemen als rode zweepslagen
op mijn naakte blanke huid
ik keer mijn rug naar je toe
en verberg me heel stilletjes
achter poorten van mijn heiligdom
de deur staat op een klein kiertje
en door het doorzichtig venster
kijk ik rustig van een afstand toe
het kloppen van de aanwezige liefde
die door mijn blauwe aderen stroomt
opent de deuren van mijn hart telkens
ondanks de stekende pijnscheuten
die steeds door mijn lichaam sidderen
Bianca
van verwondering
is het oog
ontwakend
dat ziet
de eenzame bloem
die zich geluidloos
aan het zicht onttrekt
gehuld in draden
van zilverglans
de stilte doorbreken
magische betovering
vrede voelend
in je hart
de ziel rakend
je adem inhouden
het duizelen van
intense schoonheid
ieder detail
absorberend
in gedachten
Bianca
het donker gutst druppels roetzwart
tot ik een kleine glimp van de hemel ving
er kwamen ware vrienden in mijn hart
zij kwamen mij in het duister tegemoet
ik herkende mijn leegte in de spiegel
het gestalte van licht deed me goed
mijn silhouet in het raam kon giechelen
in het warme gevoel van weer thuiskomen
de poëzie in mijn ziel weer herkennen
met gelijkgestemde begripvolle zomen
geborgen en nooit meer hoeven te wennen
Bianca
om de anderen niet wakker te maken
en loop de woonkamer binnen
geen getrippel op het laminaat
niet meer jouw kwispelende staart
en jouw bruine vragende ogen
die smeken om hondenkoekjes
het is heel erg stil in huis
alleen een pijnlijk kloppend hart
leeg in de kamers van mijn ziel
ik zal onze omzwervingen missen
koester de prachtige herinneringen
een lievere hond als jij was er niet
Bianca
is een eindeloos mooi mysterie
met fantastische bloemenfestoenen
en steeds verschillende draperie
met velerlei aanlokkelijke vooruitzichten
steeds weer een ander voorstelling
de vrolijke zomerse aangezichten
het wit tapijt op de dakhelling
dwingen de ogen rond te kijken
naar de gloed van de opkomende zon
het verkennen zal je verrijken
kleurige luchten aan de horizon
Bianca
ik heb je naam heel luid genoemd
maar je hoorde mijn geluid niet
onbedaarlijk heb ik staan schreeuwen
mezelf verliezend in groot verdriet
het waren mijn eigen luchtkastelen
de weg loopt onverbiddelijk dood
en mijn stem zwijgt als het graf
voor de wereld hou ik me groot
maar wat jij me in mijn leven gaf
kan ik nooit weer in een ander vinden
ik moet leren leven met het verlies
nooit zal ik je meer kunnen beminnen
omdat jij voor een andere weg kiest
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Als een kleine witte blinkende parel
16 dec. 2013
zie ik opeens een droevige traan glinsteren
in de antieke zilveren kerstbal die weerkaatst
als een kleine witte blinkende parel van treurigheid
en heel even zie ik jouw bekende gezicht weer voor me
en denk aan de kerstboodschap van vrede en geluk
als de rode kralen glanzende kerstslingers mij omringen
en cirkelen als liefde en genegenheid in mijn weemoedig hart
hoor ik weer even jouw stem als een echo weerklinken
als ik de kerststol besmeer met een dikke laag roomboter
zit ik heel even als dat kleine meisje met vlechtjes aan tafel
bij het maken van de ouderwetse knijpertjes in het wafelijzer
vult de geur van vroeger met een vleugje kaneel de kamer
en er komt een groot gevoel van verlangen naar het verleden
als de gevulde kerstkalkoen op het damasten tafelkleed staat
en ik maak dezelfde vanille kerstpudding zoals jij altijd deed
vertel ik alle verhalen met een warme stem aan mijn twee dochters
over de gezelligheid en de heimwee van toen je er nog was pap
Bianca
schitteren een warme gloed in heimwee
melancholie naar de oude vervlogen droom
die neemt me heel even weer mee
naar de nostalgie van vroegere tijden
waar ik het woord missen niet kende
en mijn verlangende gedachten glijden
terug naar de woning met de gezellige bende
het ouderlijk huis in Groningen van Jan Steen
met het gelach, de gezelligheid en het gepraat
die mooie woning bestaat in mijn geheugen alleen
als een prachtige herinnering in mijn lievelingsstraat
Bianca
op je eigen magische eiland van afzonderen
het zoeken naar de kern van je innerlijke zelf
stralende lichtstralen schitteren in het hemelgewelf
de vrede en rust weer terug kunnen vinden
onder de boomtakken en het blad van de linden
het verwarmen door de zon op klaarlichte dag
de antwoorden krijgen met een brede lach
levenslust krijgt weer volop nieuwe kansen
om ongecompliceerd en vrijuit te dansen
de frisse wind in de kruinen van de bomen
gelukzaligheid van toekomstige wensdromen
Bianca
jouw herkenningsmelodie
geeft onbewust gestalte
ik voel de kalme acceptatie
in mijn gefascineerde tramhalte
en wacht op de komende stilte
ik wil niet steeds blijven vluchten
en verloochen de mistige kilte
verlang naar de strakblauwe luchten
die de vrolijke zomer in mijn hart
weer met rozen willen laten bloeien
het wegwapperen van mijn smart
ik wil het bladgroen weer zien groeien
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
In het donker van wanhoop
12 dec. 2013
eraan denken verlamt me
de liefde was kalm bekoeld
en duisternis omarmt me
een regen van verlatenheid
in het donker van wanhoop
een trap in de bitterheid
ontneemt me alle hoop
koele schaduw in de nacht
een huiverende angst dwingt me
te gaan zoeken in mijn kracht
Bianca
Geesten staren wezenloos
11 dec. 2013
ik schrik van het gekrijs
lege ogen dwalen over straat
koude zielen omhangen mij met ijs
bijna in ontbindende staat
spookstad vol vergetelheid
geesten staren wezenloos
zwevend zonder benul van tijd
dolend in de rusteloosheid
tussen de hel en de hemel
het duister belaagt de atmosfeer
in het goddeloos gewemel
het donker daalt op hen neer
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Het mes snijdt heel diep
10 dec. 2013
het mes snijdt heel diep
in de open steekwonden
de kale koude ijzeltak zwiept
knokpartij op de braakgronden
je beeld wordt hevig aangetast
met huiveringwekkende rillingen
de ziel is met krassen bekrast
met een echo van gruwelijke trillingen
bekken scheren langs je als scheermessen
verwonden je in de kern van de spleten
als ontstekende etterende abcessen
de gapende wond word je aangemeten
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Tranen druppelen
9 dec. 2013
als kristallen droppen
in de kreek
en zijn onafwendbaar
verdrietjes knuppelen
signalen ontpoppen
zich in de beek
paden onbegaanbaar
heimwee
ontkiemt zich
in volle naaktheid
neemt me mee
naar het zicht
van verleden tijd
Bianca
Schuldgevoel
8 dec. 2013
hoor je het droevig levenslied
waar beelden tot as verbranden
in het vaag brandende hellevuur
zie je het immense groot verdriet
van de verbroken liefdesbanden
met de huizenhoge stenen muur
ken je het radeloze wanhopige verhaal
van de mensen die blijven stilzwijgen
en elkander niet meer willen zien
zij verstommen sprakeloos in de taal
en vergeten de verwantschap van bloedeigen
kunnen we het hoofd niet buigen, misschien
het schuldgevoel komt onverwachts na de dood
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ik verwonder me
7dec. 2013
ik verwonder me
bewonder je
stralende glimlach
je twinkelende pretogen
ik verwonder me
bewonder je
onuitputtelijke kracht
en je mededogen
ik verwonder me
bewonder je
sterke persoonlijkheid
je blinkende zilverglans
ik verwonder me
bewonder je
magnetische aantrekkelijkheid
je evenwichtige balans
ik verwonder me bewonder
je vredige uitstraling
je oorverdovende licht
ik verwonder me
bewonder je
stromende gedachtebepaling
de lachrimpels in je gezicht
ik verwonder me
bewonder je
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Uitslaande vlammen verslinden
6 dec. 2013
splinters bejegenen mijn struweel
mijn woning van zacht fluweel
uitslaande vlammen verslinden
onafbreekbaar op mijn plein
spreiden duister uit in mijn zijn
helse sporen in de nacht
zwijgende angels in mijn kracht
mijn adem vermengt zich met het gif
het hart bonst hard in middenrif
volgezogen venijn in het moeras
boosaardigheid draait om mijn as
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Het dodenmasker
5 dec. 2013
het dodenmasker
is vermoeid
de ontmaskering
gloeit
in de verstilling
het willen uitgillen
grauwe lijkbleke
huidvlekken
bedekken
het gelaat
met gebroken ogen bedrogen
en gevreesd het beest
van ontmenselijking
de eenzaamheid
de ontreddering
de peilloze diepten
van de wrede dood
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
zwarte kloven in mijn grot
krassende grote vogels
vangen gemakkelijk bot
glans die gaat verloren
schaduwen in kuilen
speren die doorboren
bange ogen willen huilen
flarden mist benevelen
gevangen in de wanhoop
versplinteren mijn gevels
ruïneren mijn levensloop
Bianca
Er stralen sterren van verwondering
2 dec. 2013
met dank aan Jannine Haverkamp voor de prachtige foto
als de goudplevieren neerstrijken
op de spiegel van het Veluwemeer
glanst er de zon van verwondering
wollige schapen grazen op de dijken
een zweem van geluk daalt op me neer
wat er blinkt zijn vonkjes van verwondering
houtduiven koeren in het morgenrood
hebben de vreugde in mij aangeraakt
de schittering strooit met verwondering
bloemen bloeien op hun mooist en groots
takken van wilgen zwaaien er volmaakt
er stralen lichtsterren van verwondering
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ik wil de stilte graag doorbreken
1 dec. 2013
ik wil de stilte graag doorbreken
proberen weer met je te gaan praten
de pijnlijke dingen kunnen we uitspreken
nieuwe wegen met mooie stenen bestraten
wat kan ik in hemelsnaam nog doen
als jij in alle toonaarden blijft ontkennen
als ik zeg blauw en jij zegt steeds groen
hoe kunnen we elkaar dan weer herkennen
zullen we de kleuren door elkaar mengen
en het gulden middenpad bewandelen
we kunnen onze meningen niet samenbrengen
maar hoeven niet te zwijgen in afstanden
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
