gedichten juni 2014
©
En voel me veilig in jouw haven
1 juni 2014
liefde balt zich samen in minuten
ik hoor de verlokkende klanken
in deze wereld zijn we eindelijk samen
als een beschermer sla je je vleugels om me heen
een ontginner van verdorde velden
puur en schoon voor het oog
wonden heel je in een verkoelende beek
het gevoel van helemaal verdwijnen
geen gevecht meer tegen gedachten
ik laat me meevoeren op jouw zee
onvoorwaardelijk hou ik van ieder detail
en voel me veilig in jouw haven
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
En doodstil vraag ik me af waarom
2 juni 2014
het levenspad is niet alleen mooi effen
er verschijnen hobbels op de weg
stekend onkruid weelt soms tierig
gromt in landerijen van oorlog
vlijmscherpe scherven raken de tere huid
granaten ontploffen voor mijn aangezicht
met natte ogen zoek ik weer jouw olielamp
en doodstil vraag ik me af waarom
ik telkens opnieuw de wildernis aanschouw
in waandenkbeelden van het duister
toch wint het licht uiteindelijk de veldslag
in een krachtig vuur van zachtheid
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
jouw handschrift in mijn hart geschreven
je liefde streel je op mijn naakte huid
geen pen zal ooit kunnen uitdrukken
wat ik van binnen voel voor jou
woorden zullen het nooit kunnen zeggen
alleen de passionele tintelingen spreken
de taal van het onvervuld verlangen
en met mijn ogen heel even gesloten
verstil ik in mijn grote oceaan
van het stilzwijgen en genieten
je bent de hemel rond mijn wereld
ik waan mij in een onaards paradijs
Bianca
Een herhaling in de onmetelijke tijd
3 juni 2014
jouw wolken van troost zijn helderwit
de antwoorden vind ik in je ogen
je naam is in mijn ziel gebeiteld
jouw stem in de spelonken van mijn geest
een onvergankelijke dans van vlinders
als verrassing op een ontdekkingstocht
tranen druppelen weg in de liefdesstroom
een herhaling in de onmetelijke tijd
altijd lokt de geur van ons verleden
de beweging in de boomgaard met appelbomen
het ligt in onze natuur van mededogen
de herinneringen eeuwig tastbaar in mijn hart
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
jouw vlam is gloeiend warm
draagt me over hoge muren
het zwart is niet zonder het wit
het kaarslicht kan schaduwdansen
in de donkere koude eenzame nacht
tranen kreunen zuchten van emotie
toch brengt liefde het beste in ons boven
altijd kunnen we bij elkaar terecht
in de vredige tuin met purperen lupines
waar gesprekken onaflatend plaatsvinden
zonder de ijzeren band van gewetensbezwaren
ik zal steeds naast je blijven lopen
en wil graag je kiezelstenen laten blinken
Bianca
De pilaar van puurheid is onbreekbaar
4 juni 2014
windvlagen dragen sporen van pijn
rozenblaadjes laat ik achter op het pad
volg de richting die onmiskenbaar is
dans in de wirwar van emotie
nieuwe tranen verberg ik achter de zon
waar ze blijven verstopt tot ik ze aankan
in deze dagen worden parken donkerder
en kortstondig ervaar ik de grauwe lucht
juist dan dient de vuurtoren tot baken
en de momenten van hoop verschijnen
de pilaar van puurheid is onbreekbaar
en ik laaf me aan jouw authenticiteit
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Onze lichamen zijn het lied nooit vergeten
5 juni 2014
de tijd verliest grip in deze tuinen
vingerhoedskruid knakt bij de stengel
de donkere aarde ademt melancholie
ik verwerp de nacht in mijn duister
het licht is onvoorwaardelijk mijn identiteit
laat me ontwaken in jouw ogen
zuiver mijn bron waaruit tranen wellen
jouw strelingen vriezen verdriet in
smelt met mij samen in een liefdesbeeld
laat me voelen wat de waarheid is
jouw vingertoppen vertalen het diepste
onze lichamen zijn het lied nooit vergeten
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
achter een masker van verwachting
wil ik proberen teleurstelling te verbergen
zal ik een poging ondernemen
om te spreken met mijn stem
waar de groeven van mijn gelaat
de zorgen en de rimpels laten zien
iedereen mag droefenis aanschouwen
menselijke emoties herbergen zich in
een stille en vermoeide wereld
waar niemand de pijn merkt
de ogen onbewogen verdriet knipperen
achter het schild van onverschilligheid
Bianca
met mijn groene ogen dicht
plant ik met plezier een glimlach
op jouw mooie open bruine gezicht
en ik struin heel voorzichtig op mijn tenen
door jouw tuin van toegankelijkheid
en drapeer mijn intense bron van liefde
op de donkere hoekjes van immense pijn
je mag schuilen in mijn zon van genegenheid
ik wrijf je koude vingers warm met mijn duimen
en hou je een ogenblik vast en voel je hart bonzen
het is telkens weer een aangenaam genoegen
om in het venster van je pure ziel te kijken
een rondleiding door jarenlange ervaring
ingebakerd tussen verleden en toekomst
zacht wieg ik je in seconden van eeuwigheid
en straal mijn oneindig licht over jouw wonden
Bianca
Niet meer vasthouden aan de pijn
9 juni 2014
nieuwe woorden waaien over mijn woud
ze vertellen me over het loslaten
en de afgevallen bladeren te laten liggen
botte opmerkingen te incasseren
in het volle besef van het onbegrip
een gesprek gevormd door eenzijdigheid
ik ontwijk deze valkuil van onvermogen
bewaak mijn hart met de bouwstenen
die stammen uit het rijk van licht
niet meer vasthouden aan de pijn
het drijfzand verliest aan zuigkracht
in het hoofd vrij van verlangen
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
de stem van afscheid zwijgt
jouw naam ligt op mijn lippen
ik zie je silhouet in het voorbijgaan
de stilte is oorverdovend
jouw blik vervlogen in de tijd
het verdwijnen van een levensloop
het verlangen onuitgesproken luid
de kwetsbaarheid van het mens zijn
verdwalen in een labyrint van pijn
troost komt als een zomerbries
als jouw liefde doorleeft in mij
en ik je herken in mijn zijn
voor altijd in mijn gedachten
Bianca
op een beschermde plek
wil ik je sensualiteit aanraken
in een groene wereld
waar extase druppelt
ik je kan lezen en schrijven
in de stegen van gevoel
waar de aarde signalen afgeeft
van een brandend verlangen
waar bewoners ontspannen genieten
in de armen van de lucht
die rode bloemen ademt
en wij aan de kade staan
als de mensen van alledag
die zoeken naar het geluk
Bianca
Mijn oorlog huilt om jou
10 juni 2014
soms druppelt er rode dauw van lijden
de zwarte nacht volgt mijn gezicht
altijd weet hij mij te vinden
ramen zitten vol met wasem
doordringende ellende slaat neer
hevige stormen verbergen maanlicht
hoor jij mijn allerlaatste zachte gil
als ik in wanhoop vraag om jou
een besprenkeling van het diepste
mijn oorlog huilt om jou
omhul me met het purperen gewaad
en toon me je schilderij van liefde
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Iedere morgen klopt de leegte weer aan
11 juni 2014
het huilen overleeft hardnekkig de nacht
sterrenlicht spuugt pijnlijke blikken
de nachtvijver weerkaatst eenzaamheid
het wegrukken van een geliefd persoon
iedere morgen klopt de leegte weer aan
ik beweeg op de automatische piloot
draai in cirkels rond het sterven
verdriet een onbewoonde metgezel
draag levenslang het etiket van treurnis
ik trek me terug op het landgoed van droefheid
waar is de uitgang van deze kerkers
in de mist van onvoltooid verleden tijd
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Voor stervelingen door de jaren heen
12 juni 2014
ieder mens is als een hemellichaam
als een ster die het licht schijnt
harten kloppen in alle liefdesgewelven
en soms huilt de maan bij nacht
tranen kun je niet ommuren
meteorieten vallen soms neer op aarde
als versteende weemoed van zielen
de planeten door de eeuwen heen
cirkelen in patronen van herkenning
als wakers over de kometen
universele wetmatigheden staan vast
voor stervelingen door de jaren heen
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ontmoet mijn verleden in jouw ogen
13 juni 2014
ik draag het sterven met me mee
in een landschap vol rivieren
waarboven ik zoek naar streepjes blauw
en witte wolken vol afleiding
verlossing van de grijze pijngordels
ik zoek een kalme veilige haven
me neervleien op de kade van vergetelheid
waar doornen van bramenstruiken niet krassen
en mijn diepste tranen smelten door liefde
ik klim uit de greppels van pijn
ontmoet mijn verleden in jouw ogen
en bij jou kom ik weer thuis
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
tweezijdige wegen zijn er in overvloed
het zijn de gedachten in momenten
de keiharde stenen die je tegenkomt
en voor je voeten ver wegschopt
de naaldbomen in de bossen
waar het licht tussen schijnt
de bagger van heel lang geleden
die tot aan je enkels staat
je van hindernissen verlossen
snoeihard vergeten van de pijn
en de hobbels die er waren
mooie dagen goed onthouden
koesteren in de warme zomerzon
en vasthouden aan de hemel
die strakblauw witte wolken wuift
Bianca
Waar twee zielen de zon bereiken
14 juni 2014
de moesson van verlangen stormt
en waait in de goede richting
velen rennen achter leegte aan
in een wereld zonder werkelijkheid
zoeken liefde in materiële luxe
in een zomer vol uiterlijkheden
zij kennen niet het versmelten van zielen
als pelgrim op voettocht naar heiligheden
sereniteit spiegelt enkel uit het hart
waar twee zielen de zon bereiken
verlaat toch de moerassen van afgunst
en streel de schat in tijd
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Zuivere liefde uit zich in vele vormen
15 juni 2014
onder vleugels van vertrouwen rust ik
veiligheid zit als een gegoten jas
cement verbindt mijn ruwe steenlagen
hoop kan zich voorbereiden op gelach
herinnering wordt gevangen in een streling
een regelrecht verlangen in de tijd
ik droom een gezicht in de avondregen
zij gelooft in golven van stilte
die de zandbanken van ongeloof mijden
een zeemeermin in een pure staat van zijn
haar aandacht heelt mijn diepste groeven
zuivere liefde uit zich in vele vormen
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
moeizaam kan ik het bevatten
als het zwarte dood regent
in een koude oorlog van pijn
warme vingers die niet aanraken
niet meer zacht mijn huid strelen
in de kern van mijn werkelijke zijn
vroeger vulde vreugde de kamer
in een zee van uitbundig plezier
op jouw reis moest je achterlaten
momenten van gekoesterde herinnering
bewegen steeds weer door mijn hoofd
en ik adem de verstikkende lucht
van bitterzoete tranen die vloeien
uit het allerdiepste dal van hartzeer
Bianca
Een verstrengeling in ziel en zaligheid
16 juni 2014
zuiverheid behoeft geen woorden
het is als kristallen doorzichtigheid
liefdeslicht dringt door in hoeken
bereikt de randen van puurheid
het schijnt onvoorwaardelijk voor jou
ik garandeer je voor eeuwig mijn hart
ook voorbij de zonsondergang voel ik
jouw warmte in mijn gedachten
de zon zal nooit verdwijnen door zandstormen
afstand zal jou nooit bij me wegnemen
tedere regen vult de vijver van verlangen
een verstrengeling in ziel en zaligheid
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Een waterlelie tussen twee werelden
17 juni 2014
mijn spiegelbeeld vertoont een traan
onvermijdelijk zijn de aanvaringen
waar is de stille plek aan de vijver
met de mogelijkheid om te bewegen
ruw wordt vrijheid dichtgetimmerd
achter luiken van gevangenschap
omsloten door een zee van onbegrip
besloot ik om in mijn gracht te groeien
een waterlelie tussen twee werelden
drijvend op een heldere spiegel
waarneembaar voor degenen die herkennen
pijn verdampt langzaam in de tijd
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Een eenheid gebaseerd op liefde en respect
18 juni 2014
je stem beroert mijn diepste bron
de klank bereikt mijn hemelse diepte
het netvlies vangt nieuwe uitzichten op
toont de zachtheid in heldere kleuren
passie en mededogen onder één dak
sprankelend de grond waar op wij staan
vruchtbaar door verlangen naar eeuwigheid
rotsvast vertrouwen in elkaar
de echo van het verleden sterft weg
achter de gordijnen van het denken
intens blauw is de lucht die jij verft
een eenheid gebaseerd op liefde en respect
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ik wil verdwalen in de stille nevels
18 juni 2014
ik wil verdwalen in de stille nevels
van jouw dromerige zwoele blik
emoties betasten in de tijdloosheid
lippen uitnodigend op de mijne
het naakte omsluiten met mijn compassie
welwillendheid laat zich niet onderdrukken
wie stopt de arend in zijn vlucht
vrijheid wil de losse teugels
haar weg is onbekend voor hen die dwingen
ze wil de speelruimte op haar plein
gietijzeren hekwerk omsmelten tot poorten
ongedwongenheid als tweede huid
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Vind ik mijn laatste plaats van vrede
19 juni 2014
diepe inkervingen druppelen hars van pijn
kleverig stroomt het uit de beschadigde bast
verleden mengt zich met levenswater
de naalden laten los van de den
deze zomer splijt open door verdriet
mijn stad bevindt zich in het donker
maanlicht verdrijft slechts oppervlakkigheid
de duisternis blijft stervenskoud
ik forceer een gedroomde rivier
voel me een weeskind in een krottenwijk
smachtend naar een vruchtbare grond
vind ik mijn laatste plaats van vrede
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
In de stilte van het onbekende
20 juni 2014
ik droom een oneindige omarming
waarin zwijgen zoveel kan zeggen
proef de smaak van doorleefde jaren
de boodschap van onvervulde verlangens
ik dep je ijzige tranen in het avondwoud
in de stilte van het onbekende
betreden wij het spoor van mededogen
wees kwetsbaar in je kracht
natte wangen tonen je zachtheid
ik zie de zon in je gezicht
wil mij warmen aan je lichtbron
en stel me open voor je lief
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
In de warmte van haar schoot
21 juni 2014
zij beweegt pijn naar de uitgang
mijn ziel kan het verleden loslaten
rukt zich los uit verstrikkende touwen
zij ontknoopte de verankerde lussen
en droogde mijn bitternatte wangen
met kaarslicht van intense liefde
de schaduw van mijn traan stierf
in de warmte van haar schoot
diep dankbaar ets ik mijn naam
in de geest van haar gedachten
herkenning tovert een nieuwe zon
en ze neemt me bij de hand naar inzicht
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
een volwassen vrouw
loopt over het pad
van het kind
dezelfde weg
naar school
huizen worden gesloopt
het herinneringsbeeld
aan verandering onderhevig
flatgebouwen rijzen op
voor haar aangezicht
de weg van het verleden
vervaagt in de omgeving
in het hart
hetzelfde vertrouwde
veilige kindergevoel
van jaren geleden
Bianca
Zij trotseren iedere stormkracht
22 juni 2014
inzicht lees ik op oude gezichten
wijsheid straalt vanuit het raam
raakt gevoel op andere manieren
verhalen vertellen over het verleden
de tijd dat veren hun natuur sierden
jeugdigheid in de ogen te lezen
rimpels vertalen doorstane ervaringen
heimwee raast er door hun huis
schorre stemmen fluisteren over eenvoud
over kamers eens met kinderstemmen gevuld
treurwilgen buigen maar breken niet
zij trotseren iedere stormkracht
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
De beschutting in de stilte
23 juni 2014
afgelegen bossen ademen zielsgenoegen
dieren en planten een vreugde voor het oog
de natuur zal nooit bedriegen
het zal altijd de schoonheid behouden
en haar grasvelden slaan niemand af
er ligt een glimlach in het woud
een tedere troost van de oude eiken
die heiligheid vertonen in de loop van tijd
voel het moment in de robuustheid
de beschutting in de stilte
wordt één met dit panorama van stammen
we omklemmen dit ogenblik van tijdloosheid
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
op de grote grijsbruine plavuizen in de keuken
valt een roomwitte schaal met strooisels geluk
een kristallen lege vaas zonder fleurige bloemen
kijkt in de steriele rechthoekige kleurloze kamer
de dag splijt de opgetogenheid in een knal uiteen
in nauwe spleten van totale omklemmende duisternis
terugflitsende beelden van de donkere nacht
verschijnen in lamlendige visioenen voor mijn ogen
al het voorafgaande comfort heeft me snel verlaten
ik voel me als een vreemdeling in een pakhuis
op een stille avond met bewegende schaduwen
die oorverdovend verschijnen op de confronterende muur
Bianca
En je vereeuwigen in mijn vuur
24 juni 2014
het heden verbergt zich heimelijk
achter onzichtbare muren van fantasie
mijn vingertoppen verkennen een standbeeld
zo levendig voor mijn aangezicht
ik begraaf mijn angst onder het voetstuk
en jij mag van je sokkel komen
op mijn warme grond een rustpunt vinden
laat het brons versmelten tot liefde
onthul de smaragdkleur van je hart
ik wil je eindeloos liefhebben
je ziel bevrijden van versteende tranen
en je vereeuwigen in mijn vuur
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Bevrijdende liefde geeft zich bloot aan licht
25 juni 2014
er groeit een bloem tussen het plaveisel
bevrijdende liefde geeft zich bloot aan licht
de nieuwe dageraad blijkt gebalsemd
met de verzoening van een kus
een gebaar van het diepst mogelijke
hemeldauw glinstert tussen heuvels
als glazen emoties uitgespreid
dagelijkse behoeftes vragen om parels
open de oester van ware aandacht
jouw gezelschap als mijn vreugdevuur
onze harten verwelkomen het tijdloze
aan de poort van rozengeur en maneschijn
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ik omhels de echo van jouw roepen
26 juni 2014
ik ontwerp een eiland voor de ziel
waar tijd roerloos in handen ligt
en flora de diepste expressie verbeeldt
jouw ogen duidelijk openen in mijn klank
je stem raakt iets uit mijn verleden
kloppend in het hart van mijn oceaan
teder behandel ik deze kostbare woorden
en wieg liefde in cirkels van verlangen
mijn bloem ontluikt in jouw bron
en in mij ontsnapt een diepe zucht
ik omhels de echo van jouw roepen
vol overgave in genoegens van de nacht
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Geen schaduw is zonder grenzen
27 juni 2014
bloemenpracht verjaagt eenzaamheid
ver weg over de dorre vlakten
zonlicht vormt een deken van weemoed
enkel gekleed in mijn naaktheid
onvoorwaardelijk geef ik mijn warmte
ik zie jouw sporen van pijn
stel je open voor mijn helende ziel
en voel onder dat dunne laagje
verban je rusteloosheid en angst
in diepe spelonken van kalmte
geen schaduw is zonder grenzen
maar een afdruk van ervaring
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Een herkenning van herinnering
28 juni 2014
een pad van gras strekt zich uit
waterlelies openen zich in de vijver
gevoel ligt naakt voor het oprapen
verlegenheid vloeit zachtjes weg
pijn en angst worden overmeesterd
als stilleven op een schilderij
deze tuin blijkt tijdloos te zijn
de tuinman plukt de rozen
wijsheid straalt uit zijn natuur
een herkenning van herinnering
alleen voelbaar vanuit de diepte
als een voorbijganger uit het verleden
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Zonder woorden versla jij eenzaamheid
29 juni 2014
de droom danst voort op gevoel
wonderlijk dat alleen ik je kan lezen
het lijkt een verborgen code
maar ik ken de geheime taal
die al mijn regionen laat tintelen
je brengt het diepste verlangen tot bedaren
zonder woorden versla jij eenzaamheid
en brengt weer helderheid in mijn angsten
een aanraking breekt de grijsheid
tastbaar in pastelkleurige tinten
in vervoering dobber ik in je vijver
waar je ongevraagd de nacht mag doorbrengen
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
jouw kus
beroert mijn lippen
jouw ogen
schrijven passie
met blauwe inkt
ingehouden verlangen
toont de liefde
mijn armen
troosten verdriet
herkennen de pijn
in een hemel
van pure ontspanning
verbleekt het leed
in strofen
van zuiver genot
Bianca
Stil schuil ik onder je vleugels
30 juni 2014
dit magische woud laat louter liefde toe
de dennen verspreiden geur na een regenbui
ogen tonen diep verborgen drama's
die ver weggestopt waren achter gesloten deuren
ongekende energie trekt bijzonderheden aan
opgekropt verdriet vindt de weg naar buiten
diepe dankbaarheid vult de omgeving
stil schuil ik onder je vleugels
een vuur laait op in oneindigheid
mijn levensleed begraaf ik in je schoot
onze monden bezegelen het diepste
erkentelijk ontvang ik de kracht van verlangen
Gerhard en Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
