Wil je ook wat schrijven in mijn gastenboek ? Schrijf of lees hier 
gedichten februari 2014
©
Maak mij deelgenoot
1 februari 2014
maak mij deelgenoot
vertel me van je leed
ik voel je zielenood
en zie dat het aan je vreet
verlaat je comfortzone
je hebt te veel gedragen
kom uit je gevechtszone
laat last je niet belagen
zoek naar het begrip
en het luisterend oor
vertrek van je ballastschip
en volg een ander spoor
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
als je telkens vastloopt
in zwart van de nacht
je horloge achterloopt
in de te lange baarddracht
als duisternis zal verzwelgen
krijtstrepen onzichtbaar zijn
het onkruid zal verdelgen
in een doolhof van pijn
zijn de vensters gesloten
je kompas is kwijtgeraakt
het leesbare is afgestoten
en je gevoel is doodgemaakt
Bianca
onze diepe hartsverbintenis
wil ik heel graag bedekken
met de mantel der liefde
jouw edelmoedige ruimhartigheid
zal ik in mijn ziel verwelkomen
jouw gulle goedgeefsheid
zal zich vermenigvuldigen
jouw genereuze vrijgevigheid
overtreft de trap van aanbidding
jouw goddelijke toewijding
laat mij versteld staan
jouw diepste roerselen
raken mij diep als mens
Bianca
Krenkbaar
4 februari 2014
Met dank aan Maarten Appel voor de prachtige foto
de bloem licht op
als uit de kamers
van haar treurig hart
druppels verschijnen
zij glijden omlaag
over de wangen
van haar frêle gezicht
en in de diepe vijvers
van haar bedroefde geest
zijn de kwellende gevoelens
krenkbaar en zij verlaten
de geschonden pijn
de littekens blijven
als pijnlijke schrammen
van de bijtende doornen
van de bramenstruiken
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ongegeneerd kijk je me openlijk aan
je dwingt met gemak passie bij mij af
het schaamrood lichtelijk op mijn kaken
je verfraait mijn dag potsierlijk met glans
gedreven door een tedere innigheid
die taal van met opgetrokken wenkbrauwen
die door een elektrische weerstand stroomt
grondig en met dwingende hongerige ogen
is de begeerlijkheid op linnen doek geverfd
op een palet van heldere nuances van kleuren
en de zachte rode zijden ondergrond trilt
in de fundering van mijn zijn en beeft nog na
Bianca
mijn lichaam in vormen
het lelijke kleine eendje
wordt een sierlijke zwaan
de tijd stroomt zoete lente
door mijn blauwe aders
en stuwt mijn lichte adem
naar het vroege voorjaar
met kwetsbare sneeuwklokjes
en zucht paarse krokusjes
in de stengel van mijn roos
helder rijmt de overgave
de secondewijzers van de klok
slaan ontelbare narcissen
in de wieken van mijn molen
en ik vlieg naar de zon
Bianca
de zinderende hitte
parelt in druppels
op mijn voorhoofd
de verleiding
heeft mij in de macht
de verboden vruchten
rijpen aan de appelboom
ik kan niet weigeren
en neem een hap
van de Royal Gala
het sap sijpelt
met zoet genot
in mijn mond
en mijn dorst
wordt op prettige manier
gestild in het nachtlicht
de slang laat zich zien
Bianca
vlechtwerk van woorden
smelt in ijskristallen
de glans spreekt van kou
in geschilderde landschappen
die vergeten te spiegelen
bladnerven zijn bevroren
de harde wind blaast
en rillende mensen
duiken in hun mantels
de warmte stil begraven
gewapend met handschoenen
vorstin van de kille winter
doofbaar het gloeiend vuur
de hemel kwijtgraakt
in gesloten vensters
Bianca
Tranen die stollen
11 februari 2014
hoogten teisteren weerloos
diepten roepen argeloos
zoekende dooltocht in mijzelf
onvindbaar onder hemelgewelf
golven spoelen schuimend aan
verborgen voor de zilveren maan
kwetsbaar nestelt immense pijn
het schrijnende gemis in mijn zijn
het metalen slijpsel van verdriet
onzichtbaar in eenzaam treurig lied
zilte tranen die langzaam stollen
in verstuivende pluizen en pollen
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
jouw vlammen
schieten vurig
jouw vonken
gloeien zachtjes na
en ik geniet
jouw licht
draagt vrede
in mijn hart
fluisterend drijft
de blanke waterlelie
op de gladde spiegel
van mijn ziel
helder en open
volg jij
mijn gedachten
je hebt toegang
tot elk stukje
in mijn zijn
Bianca
traag etsen scherven een stilleven
dagen ontvouwen het stilzwijgen
verheven in de eeuwige tijd
verloren de onzichtbare lijnen
die bonzende harten binden
tot tranende meelevende ogen
lief en leed passief verdwenen
in het holst van de zwarte nacht
onbegrepen varen ze hun eigen koers
natte rode wangen zoeken de weg
opnieuw in de armen van liefde
Bianca
zachte regen daalt neer
je bent beroofd van glans
grauw en grijs is de hemel
venijnig de stekende pijn
beelden uit het verleden
gillen in het verschiet
rillende koude ledematen
ontkrachten de vreugde
verdriet heeft grenzen
dauw aan de iele draden
kruipt uit de diepte omhoog
regenvlagen dragen vragen
in een verscheurd nevelgordijn
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
het ritme van liefde
klinkt in mijn persoon
de sporen onuitwisbaar
zij galmen als echo na
op de speelplaats van mijn leven
het prevelen van lieve woorden
de betovering in de etalage
het wuiven van de warmte
in de tuin van humaniteit
het kleurriijke licht volgt overal
op de levensweg die ik ga
met bomen vol bloesem
Bianca
jouw ogen spreken tegen me
ze snoepen van mijn gezicht
ik ben gecharmeerd van je handen
en je intense betrokkenheid en passie
je vrolijkt me altijd op in het donker
als ik het even niet meer zie zitten
onze gesprekken zijn diepgaand
je houding is gastvrij en je blik open
uitnodigende lippen niet mis te verstaan
ik zit in een rode roes van liefde en warmte
de herkenning van jouw ziel tot mijn ziel
op duizenden manieren wil ik je kussen
Bianca
jouw zachtaardigheid
is genieten geblazen
het gevoel van saamhorigheid
weerspiegeld in gelaatsuitdrukking
je stille oprechtheid
blootgelegd in omhelzing
jouw reflectie
het licht in het duister
jouw magnetische velden
trekken mij aan
jouw toenadering
omarm ik met liefde
Bianca
in gondels van liefde
blazen zeepbellen kleuren
in de wortels van mijn zijn
blijf jij mjn reisgenoot
als een essentiële steunpilaar
woon je in mijn hart
je bent een veilig baken
een lichtsignaal
dat knippert in het donker
jouw warmte drapeert vreugde
het geeft me krachten
in de bedding van mijn beek
Bianca
Verzwegen in de stilte
19 februari 2014
De prachtige foto is gemaakt door Maarten Appel
vluchtende blikken
verzwegen in de stilte
inwendige strijd
sluipend in je huis
emoties rillen
trillen in je zijn
oceaan vol druppels
in de schemerhoeken
van je huiskamer
fluisterende stemmen
spreken zich uit
tranen in de ruimte
omvatten de kern
van je hartzeer
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
mijn lijnen
rollen uit
naar jouw draden
de connectie
niet gevonden
geen verbinding
in de relatie
mijn gevoeligheid
kan jou niet raken
jouw nuchterheid
niet te verklaren
onze paden
lopen naar
andere richtingen
we schuifelen
langs elkaar
en zoeken begrip
bij de ander
Bianca
stelselmatig
heb ik me
ingehouden
gehoorzaam
en rustig
geluidloos
schaduwloos
het is tijd
om mijn stem
in de branding
te gooien
ik laat me
meevoeren
op de deining
onwetend
op wat zal komen
Bianca
jouw portret
vastgespijkerd
aan de kamerwand
van mijn ziel
de wandklok
tikt door
elk uur
een koekoek
soms nog
het gevoel
vast te zitten
in het verleden
als ik in de oude
vergeelde bladzijden
van het fotoalbum blader
vergeten zal ik je nooit
Bianca
in mijn hart woont de liefde
ik geef het door aan jou
met zachte stem van warmte
in een stroom van genegenheid
omvleugeld met regenboogkleuren
breng ik jou de stralende zon
flarden vol met hartelijkheid
zichtbaar in de witte wolken
vensters vol met dromen
doven al jouw inwendige pijn
mijn streling een geschenk
weerkaatsing in een echo
Bianca
onafwendbaar
het afscheid
onverbiddelijk
het lot
niet te vermijden
onze wegen
zullen scheiden
maar de liefde
blijft voelbaar
in mijn hart
jouw woorden
zijn voor altijd
geschreven
en tastbaar
in mijn ziel
Bianca
je vaarwel
tegemoet tredend
je begraven
in de kamers
van mijn ziel
achter hemelse
sluiers van liefde
je naam opbergen
in een lade
van herinnering
door verdriet
overmand
getroffen door
de nooit aflatende
schrijnende pijn
beseffend
dat iedereen
sterfelijk is
Bianca
laat me rondkijken
in jouw landschap
met witte sneeuwklokjes
laat me meereizen
in de klassieke muziek
van je pompende hartslag
waar paarse krokusjes
lente in mijn ogen brengen
laat me vrolijk dansen
in het grootste concert
van jouw prachtige leven
laat koude eenzaamheid
een verloren gevoel zijn
en gele narcissen
bloeien in mijn hart
laat me wonderen lezen
in je boeiende boek
van laaiende hartstocht
laat jouw toewijding en liefde
stromen in fonteinen van
mijn vijver van intens geluk
Bianca
de ronddolende verdwaalde ziel
verschuilt zich achter harde pantsers
elke rimpeling in het zilvermeer
slaat krachtig met de zweepslagen
de pijn in je borst steekt met leed
het reizen van je verwarde geest
vaart op de boot van rusteloosheid
het onbevangen kind in jezelf
is de speelplaats kwijtgeraakt
in ketens van volwassenheid
achter kamerwanden van verdriet
zit veel onzichtbare pijn verborgen
symbool van droefheid in je vertrekken
verzwegen woorden in een cocon verstopt
Bianca
ik sluit de velours gordijnen
en laat de kille mist
niet mijn silhouet grijpen
ik zwijg in de branding
en laat me niet door
zwarte schaduwen verslinden
het duister blijft buiten
ik knip een schemerlamp aan
nevelflarden stromen inwaarts
ik bescherm me met licht
het zwart zal altijd woeden
spuwen uit de kratermond
met kolkende gloeiende lava
wimpers knipperen tranen
op het kussen van het bed
Bianca
de stilte van mijn uitzicht
schijnt maanlicht op mijn plein
de rust in de sterrennacht
schrijft zwijgend op papier
troostend zijn de woorden
zij schilderen de kalmte
op een leeg wit doek
verft licht in het donker
betoveren de duisternis
mijn pen vindt de weg
morst tranen vol met inkt
in de rusteloze dagen
mijn allerbeste vriend
Bianca
jouw stem
een streling
op mijn huid
jouw woorden
krachtvoer
voor mijn ziel
jouw vriendschap
de warmte
in mijn appartement
jouw spiegel
reflectie in mij
jouw gevoel
zo herkenbaar
jouw aanwezigheid
zo veelbetekenend
Bianca
Heimwee druppelt
28 februari 2014
in mijn geest
woont een schaduw
die me voor minuten
verdooft en vlammen
schroeien de haren
van mijn huid
de cello huilt
pijnlijk zijn klanken
in mijn oren
mijn snaren
zijn gespannen
als een veer
muziek dringt door
weemoed schuurt
de beelden glad
heimwee druppelt
in mijn schoot
foto's vertellen
een eigen verhaal
de wals van zielen
is aanwezig
muisstil is het
in mijn hart
Bianca
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Homesick drips
28 februari 2014
in my mind
lives a shadow
that took me for minutes
dazes and flames
scorches the hair
from my skin
cello cries
painful his sounds
in my ears
my strings
are strained
as a spring
music penetrates
melancholy rubs
the images smooth
nostalgia drips
in my lap
pictures tell
a peculiar story
the waltz of souls
present
it's noiseless
in my heart
Bianca
Met dank aan Gerhard Burgers voor de vertaling
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
your demeaning words
like intruders in my being
your chilly and cold undertones
makes me vulnerable and small
your dominant sounds
shrivel my heart
I cannot stand
that much of violence
I cannot defend myself
and the frosty cold
feels like a glacier
that flows into my soul
it's winter in my house
Bianca
Hidden for the sun
28 februari 2014
hidden for the sun
caught in shadows
a hint of fog
framed your face
muttering words
read despair
your eyelids closed
the bleeding heart
in the mists of despair
unfulfilled dreams
glimmers in days
hidden for the sun
Bianca
Translation ; Gerhard Burgers
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
